سال ۲۰۱۶ میلادی نیز رو به اتمام است و مسیر حوادث ایران با کشاکش های بسیار و طراحی و برنامه ریزی کشورهای قدرت طلب مسیر سربالایی خود را همچنان طی میکندآمریکا به نوعی شکست خودش را در برابر دیپلماسی گفتگو و نه جنگ ایران ، تاب نیاورد و با تمدید- قانون د.اماتو -به مدت ۱۰ سال دیگر تحریم های خود در برابر ایران را تا پایان سال ۲۰۲۶ ادامه خواهد داد .
این قطعا یک دهن کجی بزرگ در برابر توافق بین اللملی برجام است چرا که قدرتمندان فعلی آمریکا توافق بین اللملی برجام را یک پیروزی برای ایران و یک شکست تاریخی برای آمریکا تلقی میکنند.
ولی ما ایرانیان آنرا نه تنها یک پیروزی برای ایران بلکه یک پیروزی برای کل مردم صلح طلب در سراسر دنیا تلقی میکنیم و به همین دلیل از آن خشنودیم و به طراحان و اجرا کنندگان بویژه کشورهای اروپایی طرف حساب آن تبریک میگوییم .
ایران در برابر این موضوع قطعا واکنش مقتضی را نشان خواهد داد ، اما برای مجاهدین خانه نشین که دوران بازنشستگی خود را همراه با شکستن تخمه آفتابگردان و تماشای بازی فوتبال در برابر تلویزیون میگذرانند و در همان حال شعار سرنگونی و تهاجم خنده دار سیاسی! میدهند ، خبر خیلی خوب و مبارکی محسوب میشود .
یادمان باشد مجاهدین رجوی و ملکه ترور مریم رجوی تنها به تلاطم شرایط و غلیان روابط سیاسی بین آمریکا و ایران چشم دوخته و برای بقا و دوام خود روی آن سرمایه گذاری میکنند.
در این رابطه اروپا و بویژه فرانسه نگرانی های خود را در برابر پاره کردن برجام که از طرف دونالد ترامپ برای اولین بار اعلام شد ، اعلام کرده و بین آمریکا و ایران فعلا پشت ایران موضع گرفته اند
در همین رابطه فعلا قصد بررسی چند و چون حوادث پس از انتخاب ترامپ به عنوان برنده رای الکترال و نه برنده افکار عمومی آمریکا را ندارم. ولی اما قند آب کردن در دل مجاهدین خانه نشین را از همین جا نیز قابل رویت میدانم.
بر همین اساس خواستم به آنان یادآوری کنم رفتارهای سیاسی و همچنین رویکردهای مسئولین آمریکایی در گذشت زمان نشان داده اند که هرگز معتقد به هیچ پرنسیپ سیاسی و حتی انسانی نیستند بنابراین اگر امروز حرفی زدند اصلا دلیلی ندارد همین حرف را فردا هم تکرار کنند.
کما اینکه از زمانی که مجاهدین را از لیست تروریستی خود درآورده و مجاهدین آنرا برداشتن بزرگترین راه بند سیاسی خود تلقی کردند تاکنون نتوانستند مجاهدین هیچ غلطی در صحنه سیاسی ایران بکنند که هیچ ، بلکه همین آمریکا با تر دستی و زرنگی ، چهار دست و پای آنها را هم گرفته و یک راست از کل عراق به بیرون پرتاب کردند.
اگر بپذیریم که حضور مجاهدین در لیست تروریستی آمریکا بزرگترین – راه بند سیاسی – آنان بوده ، قطعا حضور در آلبانی در پنجهزار کیلومتری خاک ایران برای کل این جریان – دفن سیاسی – محسوب میشود.
و کجاست مسعود رجوی که آنچه که خود کاشته است به دیده منت و شرمگین از تاریخ ایران زمین آنرا بنگرد ؟
لازم به ذکر است شادی های کودکانه رهبری خانه نشین مجاهدین بویژه مریم رجوی قابل درک است ولی باز هم تاکید و تکرار کنیم آنچنان که یک دهه قبل اشاره کردیم همه این حوادث میگذرد ولی شما هرگز از -گندم ری – نخواهید خورد و در تهران در مسند قدرت نخواهید نشست چرا که زمان شما نیز چون همه دیکتاتورهای زنده بگور قبل از رسیدن به مسند قدرت ، دوران فروپاشی و اضمحلال خود را طی کرده است .