زنان ذوب شده در رهبر
ایران قلم ـ 09.03.2017
ویدئو های زیر مربوط به زنان قربانی شده توسط رهبری فرقه مجاهدین خلق می باشد، زنان قربانی که ابتدا مغزشویی شده اند، بعد سوگند داده شده اند، سپس در رهبر ذوب شده اند. قربانیانی که بعد از سال ها اسارت در عراق ( پادگان اشرف و کمپ لیبرتی ) به آلبانی رسیدند ، اما همچنان در آلبانی توسط مسعود رجوی و مریم رجوی محصور و ایزوله شده اند. آنها حق ندارند مادر شوند، آنها حق ندارند ازدواج کنند، آنها حق ندارند با خانواده های خود ارتباط داشته باشند، آنها حق ندارند از مقرهای جمعی خود در شهر تیرانا ـ آلبانی خارج شوند، انها حق ندارند از پشت پنجره اتاق هایشان به بیرون نگاه کنند و پرده های ضخیم همیشه باید کشیده شده باشد تا کسی مردم بیرون و روند زندگی را مشاهده کنند، آنها حق ندارند موبایل داشته باشند و از اینترنت استفاده کنند و ده ها حق پایمال شده دیگر. بخشی از دختران و زنان جوانی را در این فیلم ها مشاهده می کنید که فرزندان اعضای مجاهدین بوده اند که به بهانه دیدن پدر و مادرشان به عراق برده شده و آنجا ماندگار و مغز شویی شده اند، در صورتیکه متوسط سنی هشتاد در صد زنان و مردان مجاهدین بین 50 تا 75 می باشد و رهبری سازمان مجاهدین به عمد نشستهای مغزشویی این زن های نسبتا جوان را عمومی کرده است تا نزد ارباب های خود تشکیلات جوان ای را تبلیغ کند. رجوی نمی فهمد که سال هاست کار از کار گذشته است.
———————————————–
مطلب در ارتباط
بمناسبت 25 نوامبر روز جهانی نفی خشونت علیه زنان دو مطلب را تقدیم خوانندگان می کنیم. مطلب اول مقاله ای است با عنوان ” برده پروران ِ برده نواز” که سال گذشته در همین ایام توسط هیئت تحریریه سایت ایران قلم نوشته شد. مطلب دوم نیز گزارشی از رادیو دویچه وله بمناسبت 255 نوامبر می باشد.
26.11.2007
برده پروران ِ برده نواز
( برگ سوم از برگی از تاریخ )
27.11.2006
سازمان ملل متحد 25 نوامبر را روز جهانی حذف خشونت علیه زنان اعلام کرده است، از همین رو برگ سوم از “برگی از تاریخ” را به سالگرد مبارزه برای محو خشونت علیه زنان اختصاص داده ایم. روشن است که خشونت علیه زنان سابقه تاریخی دارد و از ریشه های گوناگونی نشئت می گیرد و تقریبا در تمام جوامع کم و بیش وجود دارد. طبعاً در کشور ها و جوامعی که قوانین محکم حمایتی از “زن ” وجود ندارد ، شدت و دامنه خشونت علیه زنان گسترش می یابد. شاید بتوان گفت که اگر نقض حقوق بشر باعث پایمال شدن حقوق هر انسانی، چه زن و چه مرد، می شود. اما نقض این حقوق در مورد زنان بیشتر می باشد، بنابراین سخن گزافی نیست که گفته شود نقض حقوق بشر در مورد زنان مضاعف است.
خشونت علیه زنان و نقض حقوق آنها به اشکال مختلف صورت می گیرد که می توان بطور کلی آنها را به سه دسته خشونت جنسی، خشونت در خانواده و خشونت سیاسی، اجتماعی طبقه بندی کرد. همانطور که در گزارش های مختلف نهادهای بین المللی وجود دارد، خشونت علیه زنان مرز جغرافیایی ندارد و تقریبا در سراسر جهان کم و بیش وجود دارد. بطور مشخص در زمان حکومت طالبان و القاعده در افغانستان روند خشونت علیه زنان به شدت رو به گسترش بود و کلیه مدارس دبستان و دبیرستان برای دختران ممنوع شده بود و هم اکنون نیز با اینکه حکومت تروریستی طالبان و القاعده در افغانستان سرنگون شده ، ولی کماکان حمله به مدارس دخترانه و آتش زدن آنها به شدت وجود دارد.
نمونه دیگری از خشونت علیه زنان را می توان در جامعه ایران و در سوژه ای به نام فیلم زهره مشاهده کرد.فیلم خصوصی زهره ( یا فردی مشابه زهره) با مردی که گویا نامزد وی بوده ، در صد ها هزار نسخه تکثیر شده و مردسالاران حریص در به در به دنبال تهیه فیلم زهره می باشند که این نیز وجه دیگری از خشونت علیه “زن” محسوب می شود. در سوژه ای به نام فیلم زهره بخوبی می توان مشاهده کرد که چگونه “زن” در زیر شلاق “مرد” خورد و تحقیر می شود.
در سوئد نیز که یک کشور اروپایی محسوب می شود، خشونت علیه زنان به شکل پنهان و پیدا به صورت گسترده وجود دارد، اداره آمار جرائم در سوئد در گزارشی اعلام کرده که در هر 10 روز یکبار یک زن سوئدی توسط مردی که او را می شناسد مورد خشونت واقع می شود و در موارد زیادی به قتل وی منجر می شود.
به گزارش ایسنا کوفی عنان، دبیر کل سازمان ملل در گزارش اخیر خود تحت عنوان « پایان خشونت علیه زنان: از گفتن تا واقعیت» هشدار داد که مدارک روشنی وجود دارد، مبنی بر آن که خشونت علیه زنان شدیدتر شده است. . همین گزارش می افزاید در کشورهایی همچون استرالیا، کانادا، آفریقای جنوبی، اسرائیل و آمریکا بین 40 تا 70 درصد از قتل زنان به دست همسران و یا نامزدشان صورت می‌گیرد.
“لوئیز آربور” کمیسر عالی سازمان ملل در امور حقوق بشر در پیامی به مناسبت روز جهانی مبارزه برای حذف خشونت علیه زنان گفت که :
“یکی از خشونت‌های محلی و “سنتی” علیه زنان ازدواج‌های اجباری می باشد.
اما همانطور که در جوامع سنتی ازدواج های اجباری وجهی از خشونت علیه زن را نشان می دهد، بدون تردید ممنوعیت ازدواج و طلاق های اجباری نیز یک روش خشونت آمیز علیه زن است که در بعضی گروه ها و فرقه ها اعمال می شود. با ممنوعیت ازدواج و آمیزش جنسی برای زنان عضو فرقه ها، زنان باید نیاز جنسی خود را سرکوب کنند. که این امر در گروه ایرانی سازمان مجاهدین خلق اعمال می شود و ازدواج به دستور رهبری در این فرقه ممنوع و حرام اعلام شده تا شرایط برای تزریق روانی خشونت به این دسته از زنان برای کسب آمادگی های مردانه و نظامی فراهم شود.
البته به صورت قاعده کلی این مردان هستند که علیه زنان دست به خشونت می زنند، اما زنانی نیز وجود دارند که علیه زنان دست به خشونت می زنند. در این موارد “زنان” خود ابزار “مردسالاران برده پرور” می شوند تا علیه زنان دیگر خشونت را اعمال کنند یا زمینه های خشونت را در آنها علیه دیگران فراهم کنند که این موارد بیشتر در فرقه ها و گروه های مذهبی و دارای عقاید ویژه شکل می گیرد که باز نمونه بارز آن را در بکارگیری مریم عضدانلو در سازمان مجاهدین خلق برای سایر زنان عضو این گروه می توان مشاهده کرد. بطور مثال مریم رجوی حق دارد از لباس های بسیار گران قیمت و آخرین مد طراحان لباس استفاده کند یا با لوازم آرایش لوکس و جراحی های مختلف خود را زیبا نشان دهد، که البته ایرادی از این زاویه نیست، بلکه ایراد این است که باید سایر زنان عضو این گروه برای “خشن شدن” نه تنها صورت خود را هیچ آرایشی نکنند بلکه اگر لحظه ای در جلوی آینه به چهره خود برای زیبا شدن نگاه کردند، باید در گزارش ها و اقرارگویی های شبانه دلیل این کار خود را بنویسند و اظهار ندامت کنند.
در مجموع با نگاهی به انواع خشونت علیه زنان در جوامع گوناگون در سراسر جهان، می توان با شهامت بیشتری گفت که جمعیت بزرگی از مردان جامعه جهانی، مردسالارانی هستند که برده می خواهند. امیدواریم که با تلاش نهاد های بین المللی و کارهای فرهنگی و پژوهشی زمینه های “خشونت علیه زنان” بیش از پیش از بین برود و برده پروران ِ برده نواز دست از خشونت بردارند.
برگی از تاریخ ـ سایت ایران قلم