چریک، چروک شده

نادر کشتکار، وبلاگ کشتکار، 17.03.2017

چریک، چروک شده

 در آستانه ورود به سال یکهزار و سیصد و نود شش هجری شمسی میباشیم. سال جدید را پیشاپیش به عموم هموطنان و همچنین ساکنین اسارتگاه فرقه رجوی درآلبانی تبریک عرض میکنم.البته روی تبریک من به زندانبانان، شکنجه گران وخائنینی که دستشان به خون جوانان ایرانی اعم از مجاهد وغیر مجاهد چه در طی جنگ ایران و عراق و چه در برهه های دیگرآغشته شده نیست،تبریک من به اسیران جسمی و ذهنی این فرقه است،به آنانی که دررویای عدالت خواهی و مبارزه با ظلم درباتلاق شیادی چون رجوی و همپالگیهایش گرفتار آمدند.شیادی که نه تنها عمر، بلکه حتی ناموس وشرف هر کسی را که به او قلبأ و عملأ اعتماد کرد را ،در راه هوسرانی و قدرت طلبی خود قربانی نمود.خیانت به کشور در دوران جنگ و بعد مجبور کردن زوج ها به طلاق و جدایی و سپس راه اندازی مخفیانه حرمسرا با همدستی مریم قجربا همان زنان مطلقه از نمونه های خیانتهای بارزاوست در حق اعضاء فرقه و مردم ایران

نزدیک به چهل سال از پیروزی انقلاب و سی سال از ورود به خاک عراق و مزدوری برای صدام حسین،سیدالرئیس اسبق  میگذرد.بعد از گذشت سی سال مزدوری برای بیگانه و کشتن و به اسارت گرفتن سربازان هموطن و تحویل دادن آنها به اسارتگاههای عراق ،جز نفرت هموطن چیزی نصیب فرقه رجویی نشد.امروز بعد ازنزدیک به چهار دهه اطاعت کور کورانه اعضاء از مسعود رجوی، از آن جوانان پرشور ،مردان و زنانی سالخورده،بیمارومستأصل را شاهدیم که اکثرأ برای آینده خود وگذران زندگی،چاره ای ندارند جز انطباق کار کردن در مناسبات فرقه و خود را عاری از تناقض های اساسی نشان دادن،پرچم تکان دادن وبه هویت خود ساخته وربات گونه خویش دلخوش کردن و پر ازترس و وحشت بودن از فکر کردن و عمیق شدن در انبوه ابهامات درون روح و ذهنشان، دررابطه با گذشته ،حال و آینده سازمان ،از صبح تا شب و از شب تا صبح ،نفس خویش را با القائات هر روزه سرکوب کردن وبا تلقین روزانه دروغ را راست پنداشتن و در نهایت نقش کودکی پاک سرشت ،مودب،گوش به فرمان ومطیع و در عین حال انقلابی را بازی کردن.

اسیرانی که امروز در چنگال این فرقه در آلبانی در اسارت بسر میبرند همیشه اینطور پژمرده وسالخورده نبودند.چهل سال پیش رجوی در رویای قبضه قدرت با شیادی و دورویی تمام جوانان بسیاری را اغواء کرد،و برای رسیدن به آرزوهای خود به مرور زمان یک به یک چون ضحاک از مغز وخون آنها تا به امروزارتزاق کرد.

سن متوسط این افراد بین ۲۰ تا ۲۵ سال بود که عکسهای بالا نمونه ای از آن هستند.کسانی که درراه وطریق رجوی قربانی شدند ودر پایان هیچ چیز تغییر نکرد و همچنان نیز تغییر نکرده است جز مفقود و بعد مرحوم شدن بانی قلعه الموت عراق.

بی شک حس وتاثیری که از طریق دیدن به انسان دست میدهد بسی عمیقتر از شنیدن است از اینرو بد نیست نگاهی بیاندازیم به حال و روز صاحبان ویا همراهان عکسهای بالا بعد از گذشت نزدیک به چهار دهه.

تصویری ازچریکهای دیروز و ………

این عکس متعلق به حدود ۵تا ۱۰ سال پیش است،موها ریخته،شکمها برآمده و موها سپید،اما سرشار از تجربه انطباق کار کردن در محیط های بسته ای چون فرقه رجوی.

عکسی متعلق به سی سال پیش،چهره هایی خیره شده و در فکر،احتمالأ با خودشان میگویند وای خدایا چه کار دارم میکنم، چه کسی را باید بکشم یا اسیر کنم ،چگونه از این وضع فرار کنم ،خدایا خودت به خیر بگذرون.

من آنها را نمی شناسم اما اگر در قید حیات باشند شاید بتوان آنها را در عکسهای زیر پیدا کرد.

دختران دیروز و………..عکسهایی که از قدمت آنها دست کم یک دهه،و بلکه بیشتر میگذرد،زنانی به معنی واقعی کلمه اسیر.

اما در پایان برای تلطیف فضا وبه مناسبت فرا رسیدن سال نو مزاحی کرده ونگاهی میکنیم به عکسی که نه متعلق به امروز و نه به گذشته بلکه متعلق به آینده است

بیست سال بعد

عکسی از جلسه محرمانه خواهران شورای رهبری سازمان مجاهدین در آلبانی

نادر کشتکار
آلمان