با این وجود، تاسف این نیست که بازماندگان مجاهدین خلق که در اساس یک جنبش ملهم از بیگانه و تروریستی بوده و هم اکنون به دکان مزدوری و جاسوسی برای بیگانه، بدل شده است، بیایند حرف حساب بزنند. اما از بنیانگذارانی چون عبدالرضا نیک بین و تراب حق شناس که سال گذشته در پاریس درگذشته و دیگران که در تشکیل و تدوین این سازمان و جنبش سهیم بودند، انتظار می رفت که در حین مبارزه علیه ظلم و بیداد و یا پس از جدایی
„مرتد“، „خائن به خلق“ „عامل امپریالیسم“، „مزدور“،“همکار رژیم „، „بریده“ و یا „بریده مزدور“ و حتی „شکنجه گر و تیر خلاص زن“ القابی است که گروهها و سازمان ها به معترضان ،منتقدان و یا جداشده گان از خود نسبت داده اند
نميدانم چه بويى برده بودند كه دو روز بعد همين خواهر را به اشرف برگرداندند و يك هفته نگذشته بود كه خبر مرگش شنيدم. صحنه اى براى اين درست كرده بودند كه به گشتنش منجر شود. جريان اين بود كه براى حفاظت زمينهاى اطراف قرارگاه اشرف يك اكيپ سه نفره خواهران بهمراه دو اكيپ خودرو از حفاظت اشرف به منطقه حمرين و فرودگاه ميفرستند تأمين جاده قره تپه و منصوريه، اين خانم را راننده يك جيب بى كى سى دار ميكنند
سارا همسر یک پیکارجوی سابق گروه الشباب می‌گوید این موضوع تصادفی نیست. یک برنامه سازمان‌یافته برای تولید و پرورش نسل بعدی پیکارجویان وجود دارد چون جذب افراد جدید برای زندگی در اردوگاه‌های سومالی کار ساده‌ای نیست و کودکان را می‌توان به سادگی شستشوی مغزی داد
فرقه ای که بنایش را توسط رنج و خون قربانیانش ساخته و در هر نظرگاه و تحلیلی به جمجمه مردگانش مراجعه می کند و از آنها الهام می گیرد و به صدها سال قبل استعلام می کند و همواره در حال انتقامگیری و نفرت پراکنی و مقاومت علیه دشمنان واقعی و خیالی اش است، همواره سازه و بنایش بی رونق و بی بازدید و بدون مشتری است. به راستی چه حکمتی در کار است؟
با همه توهمات و شعارهایی که مجاهدین خلق از تداوم بیان آن دست بردار نیستند، واقعیت ها در صحنه سیاسی – نظامی ایران و منطقه حرف دیگری می زند. مجاهدین و ارتش خصوصی صدام حسین، کوه یخی بودند که از طلوع مرصاد تا کنون در حال ذوب شدن می باشند. پیش روی ما و رجوی این واقعیت تاریخی قرار دارد. اما آیا کسی برای پاسخگویی منطقی به این حقیقت وجود دارد
با وجود تمام دوز و دغل و فریبکاری رجویها با تصمیم قاطعی که گرفته بودم مدتی بعد ضمن خروج ازصفوف مافیایی رجوی به کمپ امریکاییها رفتم وازآنجا داوطلبانه به ایران بازگشتم ودرصحبت رودررو با اعضای خانواده ودوست وپسرخاله ام مواردی ازدروغگویی رجویها درارتباط با آنان برایم روشن شد که خود بسیارمتعجب وحیرت زده
آری حالا بعد از گذشت سالیان فرقه تروریستی رجوی با کمال بیشرمی باز هم فیلمها و خبرهای آن زمان را در سیمای زندانی پخش میکند و با افتخار از آن خیانتها و مزدوریهایش برای بیگانگان سخن بر زبان میاورد . براستی مسئول آن همه کشته و زخمی و خسارت ها در کدام سوراخی خفقان گرفته است چرا و به چه دلیل فریاد نمیزند و سرنگونی سرنگونی سرنگونی را تکرار نمی کند . چرا و به چه دلیل بیش از یک ده
اگر سیاست ها کاملا مشخص نشده که اینطور هم هست ، پس جاروجنجال ها واظهار شادمانی های دروغین ودادن وعده های پیش رس به همدیگر چیست که در فرقه ی رجوی ادامه دارد؟
از آنجایی که مجاهدین بسیار آبرو باخته هستند کسی تلاش نمی کند که آنها را جایگزین جمهوری اسلامی بکند، بجز مزدورها و جیره بگیر های خودشان. این روزها مشروطه خواهی مد شده است. اما بطور واقع مشروطه چیست؟