نمایش “مسئول اول” در سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی)!
با فرارسیدن سالروز تأسیس سازمان مجاهدین خلق (۱۵ شهریور)، مریم رجوی که طی ۶ سال گذشته در چالش کشتارهای اشرف – لیبرتی و اخراج از عراق (ناتوان از انتصاب مسئول اول برای سازمان مجاهدین)، زهره اخیانی را از شهریور ۱۳۹۰ در این پست پوشالی حفظ کرده بود، دست به نمایش جدیدی در تشکیلات فرقه زده است.
در این نمایش تکراری که از حدود ربع قرن پیش تاکنون ادامه دارد، مریم قجرعضدانلو، زهرا مریخی را به عنوان مسئول اول مجاهدین برگزید تا با توجه به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ایران، بیش از این مورد تمسخر و تناقض اعضا و هواداران خویش قرار نگیرد!
نکته جدید این نمایش، حضور “۱۲ کاندید” در سه شور انتخاباتی، در پاسخ به انتقادات طنزآلود مخالفان و منتقدان فرقه، و تناقض هواداران مجاهدین در خارج کشور می باشد که مدام سران این فرقه تروریستی را به استبداد، خودرایی و دیکتاتوری متهم و از اینکه مجاهدین هیچگونه انتخاباتی در کادر رهبری خویش ندارند و اهل برگزاری کنگره نیستند، مسعود و مریم رجوی را زیر ضرب می بردند (البته دهه ۶۰ مهدی ابریشمچی مدعی بود که مجاهدین کنگره ندارند اما مدام در حال برگزاری نشست های مختلف می باشند!).
لینک به مطلب در سایت سازمان مجاهدین خلق ایران
با این حال، نمایش جدید نیز برای کسانی که از نزدیک مجاهدین را می شناسند، چیز تازه ای به همراه ندارد و روشن است که طبق معمول زهرا مریخی نیز همانند دوره های قبل، برگزیده شخص مریم رجوی برای این پست بادکنکی تشکیلات مجاهدین می باشد، با این تفاوت که در بازی جدید ۱۲ نفر کاندید (آمار مورد علاقه مریم رجوی و متناسب با بخش های مختلفی تشکیلات) معرفی شده است. اقدامی که صرفاً جنبه تشریفاتی داشته و هیچگونه رقابتی در آن به چشم نمی خورد. از قضا از همان آغاز زهره مریخی ۸۶ درصد آراء را در بین اعضای شورای مرکزی (که داستان آن قبلاً شرح داده شده بود) کسب می کند و در شور دوم ۸۴ درصد و در شور نهایی ۱۰۰ آراء را از آن خود می کند که واضح است چنین نمایشی جز تشریفات تبلیغاتی نمی تواند باشد. البته شیوه کار مجاهدین برای چنین انتصاباتی به این شکل بود که ابتدا مسعود و مریم رجوی در چند جلسه بسیار محدود با حضور شورای رهبری یکی از افراد مورد نظر خود را که سرسپردگی اش اثبات شده بود انتخاب می کردند و آنگاه در یک شور وسیع تر با حضور کلیه کادرهای شورای رهبری و برخی مسئولین رده بالای مجاهدین این شخص مورد تبلیغ قرار می گرفت و در مرحله پایانی در یک نشست عمومی ابتدا گروهی از همان شورای رهبری به تعریف و تمجید از شخص منتخب مسعود رجوی می پرداختند تا زمینه برای معرفی او آماده شود. در نهایت نیز وی به روی سن می آمد و مسعود از همگان می خواست که اگر او را قبول دارند دست بلند کنند. طبیعی بود که در فضای خفقان تشکل فرقه ای مجاهدین کسی جرأت نداشت دست خود را بالا نگیرد و شخص منتصب رهبر، به اتفاق آراء برای پست انتخاب می شد. همانطور که در بالا اشاره گردید تفاوت این دور فقط حضور چند کاندید باسمه ای برای ظاهر سازی یک انتخابات آزاد و تبلیغ برای آن بوده است ولی در محتوا همان شیوه همیشگی بکار گرفته شده است.
نکته دیگر اعلام همردیفی چهار زن دیگر برای زهرا مریخی است. این چهار نفر عبارتند از: بدری پورطباخ، مینا رضایی، منیژه کریمی و مهناز کرمی. طبعاً اعلام چنین پستی فرضی برای این افراد خود مبحث دیگری است که ریشه در تناقضات درون تشکیلاتی مجاهدین دارد. مریم رجوی برای راضی نگهداشتن برخی اعضای کادر شورای رهبری (مرکزی) خویش ناچار است همزمان با انتخاب یک یا چند مسئول، تعداد دیگری را نیز به عنوان همردیف اعلام کند که از یک سو تناقض و حسادت دیگران را تسکین دهد و از سوی دیگر زمینه های انگیزشی را برای دیگر کادرها فراهم آورد تا دلسردی آنان را فرا نگیرد.
بجز این اشخاص، سه نفر دیگر به عنوان معاونین مسئول اول در نظر گرفته شده اند که قابل توجه است. این افراد عبارتند از: نرگس عضدانلو، نسرین مسیح و ربیعه مفیدی. این دختران همگی از اعضای “شورای مرکزی” می باشند که حدود سه سال قبل مریم رجوی در یک عقبگرد ایدئولوژیک تشکیل آنرا اعلام نمود.
توضیح: عمده اعضای شورای مرکزی، زنان و دخترانی هستند که سالیان طولانی با وعده های مکرر مریم رجوی و با انگیزه رسیدن به رده “شورای رهبری” سختی های راه را پذیرا شدند. اما با توجه به نزدیک شدن انتقال مجاهدین از عراق به آلبانی، و هراس مریم قجرعضدانلو از تکرار فرار تنی چند از کادرهای شورای رهبری (مریم سنجابی، زهرا میرباقری، بتول سلطانی و…) و افشای فساد و جنایت های مسعود رجوی، این آرزوها به سرانجام نرسید و مریم رجوی همه زنان را از رده شورای رهبری منع و آنان را به عنوان عضو شورای مرکزی فرقه مجاهدین معرفی نمود. برخی از این افراد تا چندی قبل به عنوان میلیشیا شناخته می شدند و فرزندان بزرگ شده اعضای پیشین مجاهدین هستند.
دو سال قبل در چنین روزهایی، نگارنده در یک مقاله تحت عنوان “مردی که می گریست”، به طور مبسوط به برخی از مسائل تشکیلاتی مجاهدین اشاره کرده بودم که از جمله توضیحاتی حول نرگس عضدانلو بود، از این منظر که برخی کارشناسان فرقه نظرشان بر این است که احتمالاً این خانم به عنوان مسئول اول مجاهدین در سال ۹۴ انتخاب خواهد شد که البته با توجه به سابقه تشکیلاتی وی، بعید به نظر می رسید اما در این دور به نظر می رسد که با انتخاب او بعنوان معاون اول، راه برای انتصاب وی در آینده هموار شده باشد. نرگس فرزند محمود عضدانلو (برادر مریم قجر) و شهرزاد صدر (برادر زاده احمد صدر حاج سید جوادی) است که سه سال قبل به عنوان عضو شورای مرکزی مجاهدین انتخاب و دو سال قبل در سخنرانی مریم رجوی در ویلپنت، برای اولین بار ابراز وجود نمود.
http://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=20724
قدر مسلم اینکه نمایش انتخاباتی مجاهدین با بکارگیری چند دختر جوان تر به عنوان معاون مسئول اول مجاهدین، تنها یک نمایش ظاهری جهت لاپوشانی پیر شدن مجاهدین و نداشتن پایگاه اجتماعی برای جذب نیروهای جوان است. چیزی که از دید ناظران سیاسی پنهان نیست و جنگ افروزان آمریکایی نیز اینرا بخوبی می دانند اما بخاطر دلارهای اهدایی مریم رجوی چشم بر آن فرو بسته اند. نمایش حاضر بجز انگیزه دادن به آن گروه میلیشیای باقیمانده در تشکل مجاهدین، صرفاً تبلیغاتی برای فروکش کردن تناقض هواداران مجاهدین در خارج کشور، جذب احتمالی تعدادی نیروی جوان، و بازتاب دادن در میان جامعه ایرانیان و پنهان کردن چین و چروک صورت رهبران و فرماندهان مجاهدین و بخصوص شورای ملی مقاومت است که جز چند جسد نزدیک به دفن در آن باقی نمانده است.
شکست های پی در پی مریم رجوی بخصوص در رخدادهای خاورمیانه (سوریه و عراق)، و تلاش برای تشدید بحران و جنگ بین عربستان و ایران، تناقض بازماندگان مجاهدین را شدت بخشیده است. رهبران مجاهدین با چنین نمایش هایی تلاش دارند با توسل به ضرب المثل “از این ستون به آن ستون فرج است”، نیروهای ناامید خویش را باز هم کشان کشان با خود همراه سازند. اما این اقدامات نیز نخواهد توانست بحران عمیق تشکیلات مجاهدین را تسکین بخشد و فرقه های تروریستی محکوم به فروپاشی هستند.
حامد صرافپور
۱۶ شهریور ۱۳۹۶
۷ سپتامبر ۲۰۱۷
(پایان)
**