چرا مریم رجوی از اعتراضات اجتماعی مردم ایران حمایت نمی کند
کریم غلامی، ایران فانوس، 09.09.2018
دمکراسی و آزادی، بخصوص آزادی های اجتماعی دشمن تروریسم و بنیاد گرایی است. به همین دلیل، اولین هدف تروریست ها بخصوص در اروپا، هدف قرار دادن امنیت اجتماعی است. اگر دقت کرده باشید خواهی دید که طی سالیان گذشته بخصوص بعد از سال 2014 و موج تروریسم در اروپا، تروریست ها امنیت اجتماعی مردم را مورد تهدید قرار دادند. تروریسم، از نا امنی و آشوب و جنگ تغذیه می کند. طی سالیان گذشته، مجاهدین از جنگ بین ایران و عراق تغذیه کرده و رشد کردند و بعد از پایان جنگ، آنها به مجبور شدند برای تامین انرژی خود از درون خود تغذیه کنند و همین باعث از هم پاشیدن شتاب وار مجاهدین شد. بنا بر این، مجاهدین از حرکت های اجتماعی مردم ایران به مانند آزادی حجاب، دختران خیابان انقلاب و یا آزادی های یواشکی، حمایت نمی کنند. بنیاد مجاهدین، سوار بر یک ایدئولوژی کثیف، بنیادگرا و فرقه ای است. آنها هرگز نمی توانند حتی اگر تلاش بکنند باز هم نمی توانند از یک موضوع اجتماعی مردم ایران حمایت بکنند.
مریم رجوی، مدعی است که خواهان آزادی و دمکراسی برای مردم ایران است. مریم رجوی، دست پخت مسعود رجوی برای مردم ایران است، اگر بخواهیم مریم رجوی را بهتر بشناسیم بهتر است مسعود رجوی و فرقه مجاهدین را بشناسیم(پیشنهاد می کنم تا مطلب بسیار زیبای آقای مهدی خوشحال در رابطه با مسعود رجوی „تولد مرگی که مقدس بود“ را بخوانید لینک این مطلب دید بسیار خوبی از مسعود رجوی و فرقه تروریستی مجاهدین را در اختیار شما قرار می دهد). تشکیلات درونی مجاهدین و وضعیت فرد خود مریم رجوی نشان می دهد که آنها تا کجا دشمن آزادی و دمکراسی هستند.
اول، مریم رجوی، هیچ یک از سمت های خود را چه از „هم ردیف مسئول اول سازمان مجاهدین“ و یا „جانشین فرمانده ارتش آزادیبخش“ و یا „مسئول اول سازمان مجاهدین“ و یا „رییس جمهور“ و اکنون „مسئول شورای ملی مقاومت“ را هرگز در یک انتخابات و رای گیری به دست نیاورده است بلکه در پشت تمام این سمت ها، یک انتصاب و کودتا و سر به نیست کردن بسیاری خوابیده است.
دوم، اساساً در سازمان مجاهدین و در ایدئولوژی کثیف مجاهدین، اثری از انتخابات وجود ندارد. یک دلیل بسیار ساده، وجود و اعتقاد به رهبری عقیدتی همان سلطنت مطلقه است و در این سلطنت، اثری از انتخابات وجود ندارد حتی در حد نمایش.
سوم، مجاهدین خلق، مدعی هستند که مریم رجوی در یک انتخابات آزاد در شورای ملی مقاومت، به عنوان رییس جمهور برای آینده ایران انتخاب شده است. شما می توانید ویدیوی انتصاب مریم رجوی به عنوان „رییس جمهور“ را در یوتوب و یا در وبسایت های مجاهدین، ببینید از ابتدا به روند این نمایش دقت کنید. در این شوی مضحک، مسعود رجوی، مریم رجوی را به عنوان رییس جمهور، به دیگران معرفی می کند و از مزدبگیران و پاچه خواران خود در شورای ملی مقاومت می خواهد که نظرشان را در رابطه با مریم رجوی، بگویند و نهایتا با اتفاق آرا او را به عنوان رییس جمهور انتخاب می کنند. کجای این نمایش مضحک، انتخابات است؟
چهارم، هیچ یک از سمت های کاری و یا تشکیلاتی در سازمان مجاهدین، پایه و اساس منطقی و عملی و یا حتی حرفه ای ندارد. ریاست ارگان های تخصصی و حرفه ای در سازمان مجاهدین، به دست افرادی بود که کمترین میزان سواد تحصیلی داشتند و غالبا تشکیل شده از افراد لمپن و چماق دار و بی سواد بودند. به عنوان مثال، سازمان مجاهدین یک ارگان داشت به نام „هوایی“ یعنی همان نیروی هوایی، البته این ارگان، شامل چند نفر انگشت شمار بود که حتی یک هواپیمای ملخی هم نداشتند و بیشتر جنبه نمایش بود. مسئول این ارگان مجاهدین، فردی بود از روستاهای اسلام آباد کردستان و بی سواد، چنان که او خواندن و نوشتن را در مجاهدین یاد گرفت و این فرد به عنوان شورای رهبری مجاهدین هم منصوب شد.
مریم رجوی، مدعی است که پیشتاز رهایی زن ایرانی است، اما این پیشتاز، در کجای جنبش آزادی خواهی زنان قرار دارد؟ بزرگترین جنبش در میان زنان ایران، آزادی پوشاک است و مبارزه جدی با حجاب اجباری. چند سال است که جنبشی به نام آزادی های یواشکی، در ایران به راه افتاده است که زنان شجاع ایران با برداشتن روسری خود در اماکن عمومی اعتراض خود را به آن نشان می دهند و از سال پیش به این سو جنبش دختران خیابان انقلاب شکل جدیدی به این جنبش اعتراضی داده است. این خواسته زنان ایران است، اما چرا مریم رجوی، از این جنبش نامی نمی برد و از آن حمایت نمی کند؟
البته، جواب بسیار ساده است. اگر مریم رجوی از این جنبش حمایت بکند، در قدم اول از او در رابطه با حجاب خودش و حجاب اجباری در درون تشکیلات مجاهدین، سوال خواهد شد. یک نگاه کوتاه به وضعیت زنان در درون تشکیلات مجاهدین می تواند به خوبی نشان از افکار بسیار کثیف و ارتجاعی مریم رجوی و تشکیلات مجاهدین از زنان را به نمایش بگذارد.
وضعیت زنان در تشکیلات مجاهدین، نمونه بارزی از وضعیت زنان در جامعه ی تحت حاکمیت مریم رجوی است:
اول، جدا کردن کودکان از مادرانشان
دوم، طلاق های اجباری
سوم، حجاب اجباری (به احتمال زیاد مریم رجوی برقع در ایران را اجباری بکند)
چهارم، خارج کردن رحم زنان
پنجم، تجاوز به زنان تحت نام محرمیت زنان با رهبری (مسعود رجوی) و شورای رهبری.
ششم، تحقیر زنان که آنان ضعیفه هایی هستند که اگر دست رهبر عقیدتی بالای سر آنها نبود آنها „فاحشه“ هایی بیشتر نبودند(این موضوع بارها و بارها توسط مریم رجوی در درون تشکیلات مجاهدین به زنان عضو مجاهدین گفته می شد)
به دلیل دشمنی ایدئولوژیک سازمان مجاهدین از آزادی و دمکراسی و بخصوص از آزادی های اجتماعی، مریم رجوی، هرگز نمی خواهد و نمی تواند از اعتراضات اجتماعی مردم ایران حمایت بکند.
„پایان“