۱- نامه خانواده های خوزستانی به دبیر کل عفو بین الملل
توسط انجمن نجات مرکز خوزستان آخرین بروزرسانی ۲۶ دی ۱۳۹۷
لینک به منبع
۱٫۱- نامه سنامه عباس اسدی
دبیرکل محترم عفو بین الملل آقای نایودو
با عرض ادب واحترام
گزارش عفو بین الملل در خصوص نقض حقوق بشر را مطالعه نمودم اما متاسفانه درگزارش تنظیم شده از جانب نهاد شما اسمی از گروههایی همچون مجاهدین خلق که سالهاست حقوق قانونی اعضای خود را نقض می کنند برده نشده است که این خود دلیلی است بر اینکه گزارش شما رنگ و بوی سیاسی و نه از موضع دفاع از حقوق بشر است . برادرم اسماعیل اسدی متاسفانه سالهاست عضو مجاهدین خلق می باشد اما نه ما موفق به دیدار با وی شدیم ونه اینکه گذاشتند او با ما ارتباطی داشته باشد واقعا چرا باید این مورد آشکار از نقض حقوق بشر از دید نمایندگان شما پنهان بماند ؟ همچنین رهبران مجاهدین خلق یکی دیگر از برادرانم بنام ابراهیم اسدی را سالها پیش قربانی اهداف خودخواهانه رجوی کردند و برای همیشه حسرت دیدار با او را بر دل ما گذاشتند.
آقای دبیرکل
از شما تقاضا دارم نمایندگان خود را به آلبانی و کمپ مربوط به مجاهدین خلق بفرستید تا ببینید درآنجا انسانهایی سالخورده وافسرده ای که به قوانین حقوقی خود اشراف نداشته و سالهاست از خانواده های خود خبری ندارند. بر همین اساس نهاد شما باید بطور جدی وضعیت آنها را مورد بررسی قرار دهد و این کمترین انتظار خانواده نگران ما از نهاد شماست.
با تشکر از شما
عباس اسدی از استان خوزستان ایران
رونوشت :
۱- آقای فلیپ لوتر
۲- نویسندگان گزارش منصوره و رها
۱٫۲ نامه غلامعلی علاف پور
دبیر کل عفو بین الملل آقای کومی نایودو
احتراما اینجانب غلامعلی علاف پور ساکن خوزستان شهر اهواز برادر نسرین علاف پور هستم که بیش از ۳۰ سال است در سازمان مجاهدین خلق عضویت داشته و در حال حاضر هم در کمپ به اصطلاح اشرف ۳ مربوط به همین سازمان در کشور آلبانی ساکن می باشد . متاسفانه طی سالیان علیرغم تلاش های زیاد و از جمله نوشتن نامه های متعدد به نهادهای مختلف بین المللی وحقوق بشری و از جمله کمیساریای آلبانی تاکنون موفق به دیدار با خواهرمان نشدیم. برای من بسی جای تاسف است که سازمان شما در جدیدترین گزارش خود درپایان ۲۰۱۸ از نقض ابتدایی ترین حقوق اعضای سازمان مجاهدین خلق منجمله خواهرم نسرین اشاره ای نکرده است که من به نمایندگی ازطرف خانواده ام از شما درخواست دارم که حقوق بشرخانواده ها واعضای مستقر درکمپ مجاهدین خلق ساکن درآلبانی را هم مورد توجه قراردهید .
با تشکر
غلامعلی علاف پور
رونوشت :
۱- فیلپ لوترمدیرتحقیقات عفو بین الملل برای خاورمیانه وشمال آفریقا
۲- نویسندگان گزارش عفو بین الملل
۱٫۳ نامه عادل حزبه پور
آقای کومی نایودو دبیرکل محترم عفوبین الملل
با سلام
من عادل حزبه پور هستم برادرعبدالامیر حزبه پور که در جنگ ایران وعراق توسط ارتش عراق اسیر شد. تا زمانی که وی در اردوگاه جنگی بود برایمان نامه می نوشت .اما از سال ۶۸ دیگر از وی خبری نشد بعدها متوجه شدیم که رهبران مجاهدین خلق او و تعدادی دیگر از اسرای جنگی را در هماهنگی با صدام و البته با بی توجهی مسئولین وقت صلیب سرخ با وعده فرستادن به اروپا فریب داده و به کمپ خودشان بنام اشرف می برند تا ازآنها درجهت مقاصد خود سوء استفاده کنند .
آقای دبیرکل
خبر موثق داریم که برادرم الان در کشور آلبانی و در مقر اشرف ۳ مربوط به سازمان مجاهدین خلق می باشد. ولی ما همچنان موفق به ارتباط با او نشدیم متاسفانه مسئولین دولت آلبانی اجازه ورود من و خانواده ام را به کشورشان جهت دیدار با برادرم نمی دهند .اینکه شما موضوع حقوق بشر را دنبال می کنید عالیست اما نمی دانم چرا درگزارش نهاد شما در رابطه با حقوق امثال برادرم که توسط سازمان مجاهدین خلق سالهاست نقض می شود اصلا یک خط هم نوشته نشده است .بنابراین ازشما می خواهم که خودتان راسا ورود کرده و این نقصیه را برطرف کنید. درغیر اینصورت این حق را به من و خانواده ام بدهید که فکرکنم گزارش عفو بین الملل تماما با اهداف سیاسی و نه بر مبنای رعایت حقوق بشر تنظیم شده .سئوال من ازشما این است که آیا برادرمن دراین دنیا حق آزاد زیستن وآزاد انتخاب کردن ندارد ؟ لطفا به من و خانواده ام پاسخ دهید .
با تشکر
عادل حزبه پوراز استان خوزستان – شهر اهواز
رونوشت :
۱- آقای فیلپ لوتر
۲- نویسندگان گزارش عفو بین الملل
۱٫۴ آقای کومی نایودو دبیرکل محترم عفو بین الملل
با سلام
من مهوش جهانبانی همسر علی ابراهیمی می باشم. همسر من در دوران جنگ ایران و عراق اسیر شد. اما در سال ۶۸ رهبران سازمان مجاهدین خلق بدون توجه به قوانین مربوط به نگهداری اسرای جنگی و البته با حمایت صدام رئیس جمهور سابق عراق او را با وعده فرستادن زود هنگام به ایران و یا به کشورهای اروپایی فریب داده و به مقر خودشان می برند که باز برخلاف معیارهای حقوق بشری هیچگاه نگذاشتند من همسرم را ملاقات کنم. وقتی گزارش شما را در مورد نقض حقق بشر مطالعه نمودم تعجب کردم که چرا درآن گزارش به حقوق حقه همسرم که توسط رهبران مجاهدین خلق سالهاست نقض می شود اشاره نشده است درحالیکه منطقا نهاد شما نباید تبعیض قائل شود. تعداد زیادی به همراه همسرم در کمپ مجاهدین خلق هستند که تاکنون هیچ نهاد بین المللی و حقوق بشری توجهی به وضعیت اسفناک آنها نکرده و مورد بررسی قرار نداده است که چرا حقوق قانونی آنها نقض می شود .حال از شما می خواهم که بطور ویژه به این مسئله بپردازید شاید که امثال همسرمن هم نجات پیدا کند .
مهوش جانبانی از ایران – استان خوزستان – شهر اهواز
رونوشت :
۱- آقای فیلپ لوتر
۲- نویسندگان گزارش عفو بین الملل
–
۲- نامه اعضاء جداشده به آقای فیلیپ لوتر
توسط انجمن نجات مرکز خراسان رضوی آخرین بروزرسانی ۲۶ دی ۱۳
لینک به منبع
آقای فیلیپ لوتر مدیر تحقیقات عفو بین الملل برای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا
با سلام و احترام
ما قربانیان فرقه رجوی هستیم که سالیان طولانی از عمرمان را بطور حرفه ای در تشکیلات مخوف فرقۀ رجوی بودیم سرانجام بعداز سقوط صدام توانستیم از قرارگاه اشرف ، لیبرتی و از آلبانی فرار و یا جدا شویم و اکنون در کشور ایران زندگی می کنیم.
آقای فیلیپ لوتر
خبر بازدید اعضای عفو بین الملل از قرارگاه اشرف ۳ برایمان غیر قابل باور بود و این سؤال مطرح می شود که آیا یک گروه فعال حقوق بشری که در خصوص وقایع تاریخی به تحقیق می پردازد و گزارش تهیه می نماید. به دنبال چه دستاوردی می باشد؟ و چرا این گروه که ادعای دفاع از حقوق بشر دارد گزارشی غیر واقعی ارائه می دهد؟!!!
ما جداشده از سازمان مجاهدین این گزارش را بطور اساسی دارای اشکالات زیادی بلکه یکجانبه و به نفع سازمان مجاهدین که خود نقض کننده حقوق بشر است می دانیم. بعد از مطالعه این گزارش لازم است بپرسیم که چه کسی و کسانی آنرا نوشته و یا نوشته اند ؟!! و نویسنده چه ارتباطی با مجاهدین خلق و مریم رجوی داشته است. گزارش ادعا می کند که شهادت هایی از اعضای مجاهدین خلق در آلبانی دریافت کرده است.
شما می دانید که افراد داخل کمپ اشرف۳ با فریب و دروغ و مغزشویی فرقه ای نگه داشته شده و می شوند. چرا که تعداد زیادی که از اشرف۳ با معرفی به کمیساریای عالی پناهندگی از فرقه رجوی جدا شده اند و الان در کشورهای خارج و ایران زندگی می کنند می گویند اگر افراد داخل اشرف۳ دسترسی به دنیای آزاد داشته باشند و از زیر سلطه مغزشویی فرقه ای رجوی رهایی پیدا کنند بدون درنگ همه از فرقه رجوی جدا خواهند شد و دست به روشنگری خواهند زد. همانطوریکه ما این کار اکنون می کنیم .
سازمان مجاهدین خلق، فرقه رجوی، نه تنها یک سازمان سیاسی نیست بلکه درون این فرقه فکر و ذهن افراد ، اندیشه و روح افراد ،حتى نفس و خون افراد ،در انحصار رهبر قرار گرفته و هر گونه اختیاری از افراد سلب شده است و حتی فکر کردن افراد هم با بحث هاى درونى تحت کنترل تشکیلات و فرقه قرار می گیرد … و این واقعیتی است که همه کسانی که از سازمان مجاهدین جدا شده اند حاضرند شهادت بدهند.
آقای فیلیپ لوتر
دوستان ما که در آلبانی از سازمان مجاهدین جدا شده اند دارای مدارک شناسایی نیستند، اجازه کار یا مدارکی برای سفر ندارند. آنان به عنوان پناهنده در آلبانی ثبت نشده اند. حتی زمانی که آنان توسط کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان UNHCR در عراق ثبت نام شدند از اسامی جعلی استفاده کرده و گذرنامه دیگران را قرض گرفتند.
بنابراین، برای عفو بین الملل امکانپذیرنبوده که هویت افرادی که با آنها صحبت کرده اند را با دقت و به روشنی مشخص نماید.
همچنین، یک واقعیت وجود دارد و آن این است با توجه به سیستم بسته و سکت سازمان مجاهدین خلق که اعضا خود را مغزشویی کرده و می کند و طی این سالیان تصویر خود را آنطور که خودش خواسته به عنوان واقعیت در ذهن اعضایش کاشته است. پس این افراد مغزشویی شده نمی توانند شاهدان قابل اتکایی باشند.
در صفحه اول این گزارش، عفو بین الملل ادعا می کند که “مستقل از هر دولت، ایدئولوژی سیاسی، منافع اقتصادی یا مذهبی است و عمدتا توسط حق عضویت یا کمک های مردمی حمایت مالی می شود”.
ولی متاسفانه بعد از سقوط صدام حسین وقتی امکان تحقیق حول شرایط اعضای مجاهدین خلق در عراق بوجود آمد، عفو بین الملل حتی یک کلام به غیر از تمجید از مجاهدین خلق به عنوان یک گروه حامی “حقوق بشر” نگفت.
این در حالی بود که در سال ۲۰۰۵، دیدبان حقوق بشر Human Rights Watch گزارشی در محکومیت نقض حقوق بشر توسط مجاهدین خلق علیه اعضای خودش منتشر کرد. در سال ۲۰۰۹ مؤسسه رندRAND Corporation مطالعاتی عمیق در خصوص مجاهدین خلق انجام داد و نقض حقوق بشر فرقه ای این سازمان را برملا نمود. تنها در سال جاری، به دنبال گزارشات کوبنده ای از جانب رسانه های آلبانی در خصوص سوء استفاده ها و رفتار خطرناک سازمان مجاهدین خلق در آلبانی، رسانه های مختلف غربی گزارشات تحقیقی بیرون داده و در خصوص این سازمان نوشتند. تمامی این گزارشات از نقض جدی حقوق بشر علیه دوستان مان که یک روزی ما هم اسیر دست این فرقه بودیم سخن به میان آوردند.
به عنوان اعضای جدا شده از مجاهدین خلق متعجب هستیم که چگونه شادی صدر می تواند به اردوگاه اشرف ۳ در مانز Manez برود، ولی هیچ یک از اعضای خانواده ها دوستان مان اجازه دیدار با عزیزان خود در آنجا را ندارند . ما اعضای جدا شده که در بین ما هستند کسانی که خانواده اش هم اکنون در اشرف ۳ می باشد دو دهه است که برای حق ارتباط خانوادها با عزیزان خود در داخل سازمان مجاهدین خلق مبارزه می کنیم. و این در حالی می باشد که به گواهی خود سازمان مجاهدین حتی زندانیان در زندان های با امنیت بالا در ایران دارای این حق می باشند.
رها بحرینی از “عفو بین الملل” و شادی صدر از “عدالت برای ایران” تلاش کرده اند تا سازمان مجاهدین خلق را یک اپوزیسیون دموکراتیک صلح طلب نشان دهند. این یک دروغ بزرگ است.
ما جدا شده ها از سازمان مجاهدین خلق شهادت می دهیم چه ما آنزمان که در عراق یا آلبانی بودیم در شرایط برده داری نوین تحت اعمال مغزشویی نگاه داشته می شدیم و در حال حاضر اعضای سازمان در البانی اشرف ۳ در شرایط برده داری نوین تحت اعمال مغزشویی قرار دارند .
اما چرا عفو بین الملل اینها را نمی بیند . ، چرا عفو بین الملل در خصوص سوء استفاده های اخیر سازمان مجاهدین خلق سخن نمی گوید؟ چرا عفو بین الملل در هیچ کجا اشاره ای به قتل اعضا توسط خود سازمان – مسعود دلیلی ، یاسر اکبری در عراق و در سال جاری مالک شراعی در آلبانی به عنوان نمونه – نمی نماید؟
گزارش شما مدام به حق قربانیان و خانواده های آنان اشاره دارد که مایل به تحقیق حول نقض حقوق بشر و احقاق خسارات وارده می باشند. این گزارش در حالیکه اعضای مجاهدین خلق را قربانیان سال ۱۹۸۸ معرفی می کند، قربانیان نقض حقوق بشر در داخل سازمان را در سی سال گذشته نادیده گرفته است. این گزارش حتی اشاره ای به آنچه در خلال عملیات “فروغ جاویدان” که با حمایت صدام علیه ایران در سال ۱۹۸۸ صورت گرفت که مریم رجوی و شوهرش مسعود رجوی بین ۲ تا ۳ هزار نفر – اغلب غیر نظامی – را به ورطه مرگ در یک نبرد نظامی بیهوده برای اشغال ایران فرستادند نمی نماید. در حالیکه این اقدام فاجعه آمیز و خیانت بار و جنایت آمیز رجوی به روشنی یک جنایت جنگی است. که می باید توسط عفو بین الملل مورد بررسی و تحقیق قرار می گرفت.
آقای فیلیپ لوتر
این امتناع در بیان جنایات و سوء استفاده های مجاهدین خلق در گزارش تهیه شده – که البته ما تنها می توانیم در خوشبینانه ترین حالت آنرا غیر منصفانه بدانیم آنرا غیر قابل اتکا و استفاده مفید می سازد. در نتیجه تنها استفاده آن می تواند برای سازمان مجاهدین خلق باشد که با مظوم نمایی خود را قربانی جا بزند و توجهات را از کنترل و سرکوب اعضای خود در آلبانی منحرف نماید.
اگر عفو بین الملل واقعا به مبارزه برای حقوق بشر هر فرد اعتقاد دارد، ما جدا شده ها درخواست های زیر را مطرح می نماییم:
۱ . عفو بین الملل بر دولت آلبانی فشار بگذارد تا مطمئن شود که تمامی کسانی که مایل به جداشدن از اردوگاه مجاهدین خلق هستند قادر به این کار باشند.
۲ . عفو بین الملل مطمئن شود که دولت آلبانی ویزای ورود و مجوز در داخل آلبانی برای خانواده های دوستان مان جهت دیدار با عزیزانشان صادر نماید.
۳ . عفو بین الملل به اعضا و اعضای سابق مجاهدین خلق که از سازمان جدا شده اند مدارک هویتی و اجازه کار بدهد تا آنها بتوانند به صورت مستقل زندگی نمایند.
با احترام و تشکر : اعضای جداشده ار سازمان مجاهدین خلق – ایران – خراسان رضوی
رونوشت به :
خانم رها بحرینی (نویسنده گزارش)
خانم منصوره میلز (نویسنده گزارش)
(پایان)