عید فطر برای همه مسلمانان جهان فرصت شکرگزاری و شادی است. روزی است که در همه جوامع مسلمان به غایت گرامی داشته می‌شود. برگزاری جشن، دید و بازدید خانوادگی، مهمانی و تفریح و بازی نشان از شادمانی‌ مردم مسلمان در این روز دارد. افراد جدا شده از تشکیلات مجاهدین خلق نیز که همه در سنین میانسالی خود هستند، اگر چه در کشور آلبانی از خانواده‌های خود دور هستند، فرصت را غنیمت شمرده و در طبیعت تیرانا گرد هم آمدند. آن‌ها در جمع دوستانه و صمیمی خود ساعاتی را صرف خوردن و نوشیدن آزادانه و سرگرمی و تفریح کردند. فرصتی که در سال‌های طولانی اسارت در انزوای تشکیلات هرگز حاصل نمی‌شد.

در حقیقت، تفریح و سرگرمی‌های سالم موجب حس رضایت و خشنودی در افراد یک جامعه می‌شود. همچنین، کاهش خشونت‌ها وانحراف‌های اجتماعی، ارتقای سطح سلامت جسمی و روانی افراد و افزایش بهره‌وری در کار‌ها از جمله ضرورت‌های اجتماعی تفریح و سرگرمی است. بنابراین برخورداری از تفریحات سالم نیاز ضروری یک جامعه است و نقش موثری در شادابی افراد دارد. تفریح، ورزش، و فعال زندگی کردن، از ابتلا به مشکلات جسمی و روحی به ویژه در افراد میانسال جلوگیری می کند.

چنانچه تاکنون از شواهد و مستندات بسیار و گزارش‌های رسمی بین المللی درباره مناسبات درونی تشکیلات مجاهدین خلق مطلع شده‌ایم، آن چه فقدانش در این تشکیلات فرقه گون ، مانند بسیاری دیگر از فرقه های مخرب، کاملا حس میشود، تفریح و سرگرمی است. به طوری که همه ساعات شبانه روز افراد به صورت از پیش برنامه ریزی شده، به کار اجباری، خواب کم و نشست های کنترل ذهن می‌گذرد. بدیهی است که در چنین اجتماعی، حس رضایتمدی، شور زندگی و سلامت جسم و روان افراد به خطر می افتاد.

عکس هایی که اعضای سابق مجاهدین خلق در صفحات خود در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند همه سرشار از نشاط و سرزندگی و عشق به آینده است. چهره هایی که لبخندشان طبیعی است و چشم‌هایی که اگرچه خسته از رنج روزگار هستند، نور امید در آن‌ها موج می‌زند. در مقابل، تصاویر آتش سوزی‌هایی که رسانه‌های مجاهدین خلق مدعی می‌شوند حاصل کار کانون‌های به اصطلاح شورشی به مناسبت فرا رسیدن عید فطر است، نشان می‌دهد که خشونت ورزی و کینه جویی تنها دستاورد اجتماع منزوی مجاهدین خلق است. در عین حال، اگر از افراد درون فرقه تصویری منتشر شود، حسی که از چهره‌های آن‌ها  به بیننده القا می‌شود آمیزه‌ای از سردی و سرخوردگی و نومیدی است.  صورت‌های خشن و بی روح که در حال انجام مناسک سازمانی یا کار اجباری هستند.

مزدا پارسی