هشتم مارس، روز جهانی زنان برای برابری
کریم غلامی، ایران فانوس، 08.03.2017
جشن 8 مارس یکی از بزرگترین جنبش های سیاسی و اجتماعی جامعه بشری است که اهمیت بسیار بالایی دارد. 8 مارس، روز جهانی زنان که در گذشته روز جهانی زنان کارگر نامیده می شد. تمرکز این جشن بر بزرگداشت و دفاع از حقوق زنان، قدردانی، عشق به زن و برگزاری جشنی برای دستاوردهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی زنان است. این روز، به عنوان یک رویداد سیاسی و بعضا سیاسی سوسیالیستی در میان احزاب سوسیالیست کشورهای مانند آمریکا و آلمان و اروپای شرقی، آغاز شد. با گذشته زمان این روز از محتوای اصلی خود یعنی یک رویداد سیاسی، خارج شد و تبدیل به یک جشن برای دفاع از حقوق زنان و قدردانی از آنها در زمینه های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی است.
در گذشته کشور آلمان یکی از اصلی ترین کشورهایی بود که به این جنبش دوام و قوام می داد، اما متاسفانه امروزه بسیاری از مردم آلمان حتی نمی دانند که 8 مارس روز جهانی زن است و بعضی از آنها فکر می کنند که جنبش 8 مارس یک جنبش کمونیستی است. در سال ۱۹۱۴ برگزاری روز زن در آلمان به حق رای زنان اختصاص داده شد که البته زنان آلمانی تا سال ۱۹۱۸ این حق را به دست نیاوردند. متاسفانه در بسیاری از کشورها بخصوص کشورهای اسلامی نیز روز 8 مارس به عنوان یک جنبش سیاسی اجتماعی جایی ندارد هر چند در ایران بعضا زنان ایران تلاش می کنند که این روز را جشن بگیرند.
با این حال در سال 1977 روز 8 مارس توسط سازمان ملل به عنوان روز حقوق زنان و صلح بین المللی به رسمیت شناخته شد.
انتخاب روز هشتم مارس به عنوان روز زن بخاطر مبارزه زنان کارگر فابریکه نساجی کتان شهر نیویورک آمریکا در سال 1857 بر می گردد. شرایط کاری سخت و غیر انسانی با دستمزد کم کارگران زن نسبت به مردان در یک کار یکسان، زنان را وادار به مبارزه علیه این بی عدالتی به شکل سازمان یافته و منظم نمود. در این روز کارگران نساجی زن در یک کارخانه بزرگ پوشاک برای اعتراض علیه شرایط بسیار سخت کاری و وضعیت اقتصادیشان، دست به اعتصاب زدند. 50 سال بعد در 8 مارس سال 1908 زنان کارخانه نساجی کتان در شهر نیویورک به منظور گرامیداشت این خاطره دست به اعتصاب زدند. صاحب این کارخانه به همراه نگهبانان به منظور جلوگیری از رشد و همبستگی سایر کارگران با جنبش این زنان را در محل کارشان محبوس و کارخانه را آتش زدند. فقط تعداد کمی از زنان توانستند از این حادثه جان سالم به در ببرند و در این میان 129 زن کارگر در آتش سوخته و جان خود را از دست دادند.
یک سال بعد در 28 فوریه سال 1909 اولین مراسم روز زن در نیویورک برگزار شد. این مراسم برای یادبود اعتصاب زنان در سال 1908 صورت گرفت. پس از انقلاب اکتبر روسیه و تشکیل اتحاد جماهیر شوری، این روز را یک روز رسمی اعلام کردند. در سال 1965 این روز تعطیل رسمی اعلام شد(احتمالا به این دلیل در آلمان و بسیاری دیگر از کشورها فکر می کنند که 8 مارس یک جنبش کمونیستی است). در کشورهای غربی، روز جهانی زن اولین بار بعد از سال 1977 به رسمیت شناخته شد، در این سال در مجمع عمومی سازمان ملل روز 8 مارس را به عنوان روز سازمان ملل برای حقوق زنان و صلح جهانی نامیدند.
روز 8 مارس، روز جهانی زنان، دیگر رنگ و بوی اصلی خود را از دست داده است زیرا روز زن یک جنبش سیاسی اجتماعی زنان کارگر برای لغو تبعیض جنسی است. طی گذشت سالیان این جنبش بازیچه دست بسیاری شده است. از اتحاد جماهیر شوری سابق، چه امروز که در بسیاری از کشورها این روز را به عنوان قدر دانی از زنان می دانند.
یکی از تاسف بارترین این سوء استفاده ها از روز جهانی زنان، توسط مجاهدین خلق صورت می گیرد. مجاهدین که دارای سابقه طولانی در سرکوب و استثمار زنان در درون فرقه مجاهدین هستند، این روز را جشن می گیرند و مریم رجوی در این روز برای زنان ایران اشک تمساح می ریزد، در حالی که در درون تشکیلات فرقه مجاهدین زنان بسیاری توسط مسعود رجوی مورد تجاوز قرار گرفته و رحم آنان از بدنشان خارج شده است. اگر نگاهی به لیست جنایت سالیان مجاهدین نسبت به زنان بیاندازیم، خواهیم دید که مریم رجوی و مسعود رجوی زن ستیز ترین دیکتاتورهای جهان هستند.
ـ حجاب اجباری در درون تشکیلات، در حالی که خود ادعای آزادی پوشاک دارند و دولت ایران را محکوم به حجاب اجباری برای زنان می کنند.
ـ بیگاری زنان در گرمای سوزان عراق بدون پرداخت کوچکترین دستمزدی به آنها (برده داری نوین)
ـ گرفتن کودکان از مادران بخصوص در سال 1991.
ـ سرکوب و زندانی و شکنجه کردن زنان بخاطر عشق ورزیدن.
ـ سرکوب عواطف زنانه و مادرانه زنان تحت عنوان انقلاب ایدئولوژیک.
ـ محروم کردن زنان از داشتن کودک.
ـ طلاق های اجباری.
ـ زنان را مجبور می کردند که در جمع سایر زنان دیگر خود را „فاحشه“ و „گناهکار“ بنامند.
ـ تجاوز مسعود رجوی به زنان تحت عنوان عضویت آنها در شورای رهبری مجاهدین.
ـ خارج کردن رحم زنان از بدنشان.
ـ به کشتن دادن هزاران زن و فرستادن آنها به میدان جنگ با کمترین آموزش های نظامی.
می توان به این لیست صدها مورد دیگر اضافه کرد، اما به همین چند مورد می توان بسنده کرد که در درون تشکیلات مجاهدین چه سرکوب ظالمانه ای نسبت به زنان صورت می گیرد. باشد روزی که زنان ایران و جهان به حقوق انسانی و حقیقی خود دست یابند.
„پایان“
کار زنان در رختشوی‌خانه، سال 1905
زنان کارگر که در معادن بلژیک کار می‌کنند، حدود 1915 میلادی
سه تن از زنان کشاورز در مزارع «سم» درشمال فرانسه، حدود 1917 میلادی
زنان در حال کار در کارخانه موتورسازی «لینگلن» در «دیترویت»، سال 1918
زنان در جریان جنگ جهانی اول در کارخانه مهمات‌سازی شیکاگو، سال 1914
زنان در یک کارگاه آسیاب آرد در انگلستان، سال 1918
زنان در اداره نیروی دریایی در «بروکلین» امریکا
زنان عضو ارتش آمریکا در جنگ جهانی اول
یک زن در حال جارو کردن خیابان در آلمان
از چپ به راست: «نلی براون»، «لوسیا مک کالیک»، «ماری برین» و «فلورنس هیج» چهار تن از زنان دانشمند آمریکایی در آزمایشگاه
زنان لباس‌های سربازان جنگ جهانی اول را می‌دوزند، سال 1917
زنان کارمند در آمریکا
سه تن از فعالان حقوق زنان در مقابل ساختمان کنگره آمریکا طوماری برای حق رای در دست گرفته‌اند، ژوئن 1917