چهارشنبه سوری، جشن ملی یا جولان گاه بیگانه پرستان
کریم غلامی، ایران فانوس، 18.03.2017
قبل از آغاز سخن، طبق معمول کمی در رابطه با آنچه که می خواهیم سخن بگوییم اطلاع کافی داشته باشیم. بنابر این می خواهم کمی در رابطه با جشن چهارشنبه سوری سخن بگویم. از آنجایی که ایران چندین بار به دلیل حمله اعراب، افغانها و مغول ها و سایر ایران ستیزان، ویران شد و آیین باستانی ایران تا مرز فراموشی کامل پیش رفت، اطلاعات دقیق و کافی از پیدایش این آیین در دست نیست و از چه زمانی چهارشنبه به عنوان چهارشنبه سوری، انتخاب شد. اما می توان به یقین گفت که این جشن ها و آیین های باستانی، قدمت بیش از سه هزار سال دارد.
چهارشنبه سوری، یکی از جشن های نوروزی ایرانیان باستان است که طی گذشت سالیان دست خوش تغییرات زیادی شده است. در ایران باستان، برای پیش در آمد یا پیش باز نوروز برگزار می شد که آمیزه ای از چند آیین گوناگون بود. سوری به معنی „سرخی“ است و اشاره ای به سرخی آتش می باشد که در این روز می افروختند. در این جشن، آتش بزرگی می افروختند تا سرما گریخته و گرما باز آید. بیشتر مردمان، آتش را بر روی بامهای خود می افروختند. آنان به این باور داشتند که تنوره آتش و دود بر بامها، „فروهر“ را به خانه های خود رهنمون می کردند. آتش افروختن یکی از جشن ها و آیین های „گاهنبار پنجه“ به معنی ده روز پایان سال بوده. آیین چهارشنبه سوری، از شامگاه(غروب آفتاب) سه شنبه تا بامداد(طلوع خورشید) چهارشنبه، ادامه پیدا می کند که در تمام طول شب آتش روشن نگاه داشته می شود. بعضا به این باورند که چهارشنبه سوری و افروختن آتش در این روز پایه در آتش پرستی دارد، تا آنجا که من می دانم این باور کاملا اشتباه است. در حالی که آتش برای ایرانیان نماد قدرت و گرما و روشنایی بود.
امسال نیز به مانند سالهای قبل شاهد تلفات گسترده ای در ایران بخاطر استفاده از مواد منفجره برای تولید اسباب آتشبازی و حین استفاده از آن بودیم. البته اسباب آتشبازی خطر آفرین هستند. ولی در آلمان و بسیاری از کشورهای دنیا آتشبازی بخشی از جشن های آن کشورها است. اما بعضا میزان تلفات در حد صفر است.
مجاهدین خلق هر ساله از چند ماه پیشتر برای چهارشنبه سوری فراخوان می دهند و مردم را تشویق به آتش زدن اماکن عمومی می کنند. همانگونه که پیشتر گفتم، چهارشنبه سوری یک آیین باستانی است که مردم با جشن گرفتن در این روزها پلیدی و تاریکی و سرما را از خود و خانه خود می زدایند و گرما و روشنایی و نیکی را جایگزین آن می کنند. این خود نمونه بسیار بارزی است که مجاهدین و بخصوص سران آن با این آیین زیبای باستانی دشمنی دارند. آنها بجای جشن گرفتن در این ایام مردم را به آشوب و آسیب رساندن به خود و دیگران فرا می خوانند و بجای زدودن پلیدی از خود، سیاهی و پلیدی وجود خود را به دیگران می گسترانند.
سالها قبل از اینکه مجاهدین تلویزیون خود را راه بیاندازند، برنامه های خود را از رادیو پخش می کردند. روزهای عید بود که مجاهدین طی تبلیغات خود مدعی شدند که مردم به فراخوان مرحوم اول مسعود رجوی، پاسخ گفته و به خیابان ها ریخته اند و با آتش روشن کردن و شعار „ایران رجوی، رجوی ایران“ سر داده اند. برای اثبات این کار خود یک فایل صوتی هم پخش کردند که در کنار صدای هیاهو و آتشبازی، این شعار هم شنیده می شد. من به مسئولم گفتم، صداها که نمی توانند سندی بر واقعی بودن این خبر باشد، مسئول من پاسخ داد، چطور مگه، گفتم می شه همین بیرون تعدادی را جمع کرد و این شعارها را ضبط کرد. مسئولم در حالی که بشدت عصبانی بود، گفت، فکر می کنی سازمان دروغ می گوید (گذشت سالیان نشان داد که دروغ می گویند) من گفتم، نمی دانم ولی این نمی تواند سند دقیقی باشد.
هر چند امسال دیگر خبری از اشرف و لیبرتی و مرحوم اول مسعود رجوی، نیست تا سازمان فرقه گرای مجاهدین تحت این عناوین شعار پردازی بکند، ولی با این حال امسال از یک ماه پیش تر سازمان فرقه گرای مجاهدین، دست به فراخوان زدند و طی این روزها مدعی هستند که مردم ایران بشکل گسترده ای به این فراخوان پاسخ داده و به خیابان ها آمده و آتش روشن کرده و آتشبازی کرده اند. از آنجایی که مجاهدین از بالا تا پایین در حماقت و توهم های دیوانه وار خود غرق هستند، نمی دانند که مردم ایران این جشن باستانی را هر سال جشن می گیرند و آتش می افروزند و آتشبازی می کنند، چه مجاهدین باشند و چه نباشند. چهارشنبه سوری، یک جشن و آیین ملی ایرانیان است و سوء استفاده از آن و دشمنی با آن برابر است با دشمنی با ایران و مردم ایران.
„پایان“