انتخابات وجریانات سیاسی ایران ومجاهدین
انتخابات و جریانات سیاسی ایران و مجاهدین
مهرداد ساغرچی – کانون آوا – 18 ماه مه 2017
بعد از نزدیک به چهار دهه از عمر انقلاب سال ۵۷ در ایران و فراز ونشیب های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی به تحقیق باید گفت نگاه اپوزسیون خارج از کشور و داخل کشور در دو مسیر متفاوت حرکت کرده است اما آنچه که بسیار مهم است نگاهی به نتیجه جهتگیریهای این احزاب میتوانید درستی و غلط بودن این خط مش ها را در ترازوی قضاوت قرار داد. خارج از اینکه هر کس به چه جریانی از لحاظ خطوط وابسته باشد اصولا جریاناتی که به خط مشی مسلحانه و خشونت آمیز معتقد بوده اند از پیش تعیین تکلیف هستند که منکرهر گونه انتخابات هستند البته که در صدر این جریانات سازمان مجاهدین بوده که تاکنون هرگز نخواسته و نتوانسته درعمل از این تفکرذره ای فاصله بگیرد. واقعیت تاریخی و سیاسی و ایدولوژیک جریاناتی از قبیل مجاهدین مخالفتشان با انتخابات و رای گیری نه جنبه اعتراض به وضعیت حاکم بلکه مشخصا ماهیت آنها اصولا با رای و انتخاب در تضاد بوده و تا ابد خواهد بود. بنیان فکری مجاهدین وامثال مجاهدین بر شعار همه برای یک نفر بوده است . این نه یک انگ بلکه عین واقعیت ملموس سی سال گذشته در سازمان بوده است.
بیش از چهار دهه از حکومت مطلقه مسعود رجوی بر سازمان مجاهدین میگذرد وحال که معلوم نیست زنده یا مرده است باز هم نام اوست که بر سر سازمان است. راستی مگر قحطی آدم است که نمیتوانند یک شخصی که در درون سازمان کم نیست بایک سیستم رای مخفی ومستقیم برای رهبری سازمان برگزینند، تمامی مسئولیت ها به صورت انتصابی و در انتصاب بودن با رهبری صورت میگیرد، راستی که بیش از یک دهه است که مریم رجوی به صورت غیر قانونی خودش را مسئول مجاهدین میداند در صورتیکه طبق آیین نامه شورایی خودمجاهدین که توسط مسعود رجوی قرائت شد مریم رجوی به دلیل مسئولیت اجرایی درشورا مقاومت مجاهدین از همه مسئولیت های سازمانی خلع شدند ، اما به دلیل رابطه خانوادگی با مسعود رجوی رسما هم شورا و مجاهدین به سیطره مریم رجوی در آمد، رییس جمهورمادام العمری که تا روزیکه به قدرت نرسد در این مسند خواهد ماند ، حال کسی نیست بپرسد که شما که هر روز کلاس و کارسیاسی وتشکیلاتی دارید یعنی در پانزده سال گذشته یک نفر نبوده که کمی رشد کند که بتواند برای این پست شما به رای گذاشته شود مثلا برای یکدوره سه یا چهار ساله،،، راستی اصلا مجاهدین و دیگر گروههایی که کارشان در درون خودشان به دیکتاتوریهای مطلق کشیده شده هرگزمیتوانند در تاریخ درون تشکیلاتی خودشان نمونه ای از اینکه به نظر و رای اعضا و نیروها ذره ای اهمیت داده باشند نشان بدهند، واقعیت این است که حتی یک نمونه در دو دهه ای که از نزدیک شاهد بودم چیزی به اسم رای و نظر در درون مجاهدین من ندیده ونشنیدم، چه برسد به اینکه بخواهند کسی را کاندید موضوعی بکنند ، همه چیز از یک مسئول جز تا بالاترین مسئولین هیچکس نمیدید چه شد و همه چیز در یک اتاق و توسط یک نفر انجام میشد و بقیه باید کف و دست میزدند، پس نباید خیلی متعجب بود اگر مجاهدین با انتخابات در هرسطح و هر نام ودلیلی مخالف باشند، اگر چنین بودباید مثلا یک بار میگفتند فلان مسئول اول سازمان توسط افراد در میان مثلا صد کاندیدانتخاب شدند، پس نیاز به یک هوش خاص سیاسی و تشکیلاتی نیست که بخواهید بگویید این قماش اساسا با هر انتخاباتی مخالف هستند ودر این میانه هر گونه مخالفت مجاهدین و امثالهم نه به دلیل مثلا فشار اقتصادی و یا سیاسی بلکه به دلیل ماهیتشان است. حال کسانی که مثل من به دلیل شناخت عمیق از چنین جریاناتی و به دلیل تجربه شخصی به این موضع گیریها آشنایی کامل داریم. میدانیم آنچه میخواهندخوراک تشکیلاتی و سیاسی سازمانشان است و بس. ذره ای درد و رنج مردم برایشان اهمیت نداشته و نخواهد داشت، شاهد بودیم که برسر توافق اتمی به همه انگ رژیمی میزدند در صورتیکه جریانات دیگری که به فکر سفره نان مردم بودند میدانستند که قدمی برای برداشتن تحریمهایی است که فقط مردم تهی دست ضرر کننده نهایی آن هستند.
امروز در ایران که به نظر من پیچیده ترین اوضاع سیاسی ایران در دو قرن اخیر است ، موضع گیری صحیح و درست بیش از هر زماندیگری دشوار است . راستی کدام تحلیل گیر و مفسر سیاسی خبره و تراز اول حتی در سطح بین المللی است که بتواند بگوید امروز تحلیل و بررسی اش درباره شرکت در انتخابات درست است و نتیجه درست میدهد؟!؟
راستی اگر مردم را تشویق کنیم که در انتخابات شرکت نکنند و تحریم کنند چه تضمینی هست مثل دو دوره ای که قبل از این دولت فعلی بودند دوباره به قدرت برسند و ایران را به راستای ویران و فقیر نکشانند؟؟
راستی اگر مردم در انتخابات شرکت کنند چه تضمینی وجود دارد آنچه مردم دوست دارند بشود و از کجا معلوم برنامه ریزی از قبل یک کاندیدای انتصابی بر سر کار نیایید و در واقع بگویم رای مردم هیچ اهمیتی ندارد و باعث مشروعیت ظاهری میشود.؟!!
هیچکس نمیتواند در این مقطع و در این سرفصل بگوید من بهترین و دقیق ترین تحلیل داریم اما از نظر نگارنده روند دموکراسی یک راه خودبخودی و خودجوش نیست . حکام سیاسی همیشه حاصل اندیشه و سطح سیاسی و اجتماعی جامعه هستند. اینکه ما بگوییم رای ندهیم تاحکام خودشان به دست خودشان اصلاح یا عوض بشوند شعاریست که لااقل آنانکه در تشکیلات مجاهدین بوده اند با گوشت و پوست خودشان معنایش را میدانند که سرابی بیش نیست.
بنا بر حس و تجربه عینی هر آنچه که در این چهارده دهه مجاهدین بر آن اصرار داشته اند نه در راستای منافع مردم بلکه در راستای خودنمایی ها تبلیغاتی برای مطرح شدن بوده و بس.
مثال اینکه اگر فردا روز کاندیدایی که مورد نظر اکثریت مردم نباشد ولی به دلیل عدم مشارکت به مسند قدرت برسد نه مجاهدین در خارج کشور آسیب میبیینند و نه بقیه کسانی که مستقیم در ایران زندگی نمیکنند بلکه قشر پایین و متوسط جامعه ایران است که بسا بیشتر به سمت فقر و بیچاره گی پیش میروند. به باور من در این مقطع حساس آنانکه در ایران زندگی میکنند خود به خوبی میدانند در سال هشتاد و چهارچه بر سر کشور آمد و نتیجه عدم مشارکت هرگز به نفع مردم نبوده است ، هر چند که نه به مفهوم موافقت با نظام ، بلکه باز کردن راهی برای اصلاحات شاید باشد.
مجاهدین و همه کسانی که تشویق به عدم مشارکت میکنند فقط به دلیل اعتقاد عمیقا ایدئولوژیک به اینکه توده مردم توان انتخاب اصلح راندارند شعار عدم مشارکت میدهند. گواه این مدعا چهار سال گذشته است که اگر مردم شرکت نکرده بودند باید منتظر یک ونزوئلای دیگرمی بودیم.
مهرداد ساغرچی ۱۸ مای ۲۰۱۷
آلمان