فریب، سلاح برتر مجاهدین خلق

فریب، سلاح برتر مجاهدین خلق

ایران فانوس، 12.07.2017

نمایش تبلیغاتی و فریبنده مجاهدین خلق که هر ساله در راستای گرامیداشت خشونت و ترور، و امسال دهم تیرماه در ویلپنت پاریس، برگزار شد، با نقد و تحلیل و اعتراض بسیاری از مبارزین و روشنفکران ایرانی مواجه بوده است. چنین اجتماعاتی که بالغ بر چندین هزار و مجاهدین خلق آن را بیش از صد هزار تن تبلیغ می کنند، خارج از اختیار و مجوز وزارت کشور فرانسه و سرویسهای امنیتی و قوه قضاییه، نخواهد بود. در حالی که بسیاری از افراد شرکت کننده در ویلپنت پاریس، از پناهجویان غیر قانونی از کشورهای مختلف اروپا به ویژه آلمان، بوده اند و در اصل با وعده های پوچ و فریبکاریهای مرسوم به مراسم مجاهدین خلق، دعوت شده اند که این امور، خروج پناهجویان از مرز، وعده های دروغ و فریب، گرامیداشت خشونت و ترور، دخالت خارجی در امور داخلی ایران و موارد دیگر، مصداق جرم است و از چشم و گوش مقامات فرانسوی و سایر دولتهای اروپا، به دور نبوده  و نیست.

در همین کشورهای اروپایی که به سهولت به هر جریان و گروهی اجازه تجمع و اعتراض نمی دهند، ولی در مورد مجاهدین خلق با آن سابقه تروریستی در ایران و عراق، به همراه انبوه اعمال و رفتار غیر قانونی در فرانسه و کشورهای اروپایی، اجازه تجمع داده می شود. در همین کشورها، که دروغ و فریب از مصادیق جرم و قابل پیگرد قانونی است البته به تناسب این که فریب و دروغ، چه میزان به دولت و مردم صدمه وارد کند، قابل مجازات نیز است، محض رعایت دموکراسی و حقوق بشر، از یک و یا چند تن از شهروندان شرکت کننده در شوی پاریس مجاهدین خلق، پرسش نشد، شما که اجازه اقامت و برگ ورود به کشور دیگر را ندارید، هزینه سفر به فرانسه را ندارید، از برنامه و محتوای مراسم مجاهدین خلق خبر ندارید، بر اساس کدام باورها و دروغها و فریبهای متداول مجاهدین خلق، به جلسات آنان شرکت کرده اید؟

 آیا یک دولت قانونی و مدرن و دموکرات و اهل حقوق بشر، نباید به چنین مواردی بپردازد و حساسیت لازم را داشته باشد و از منابع مالی و هزینه های سرسام آور یک نیروی خارجی، اطلاعات کسب کند و در صورت غیر قانونی بودن مسایل مالی و محتوای برنامه، هشدار لازم را بدهد و یا مجوز صادر نکند. به راستی کدام منافع مالی و سیاسی، بر چنین نمایشات مشکوک و مداخله جویانه، چشم و گوش می بندد و یا احیاناً همکاری می کند؟

نیرویی که نه خاک دارد، نه مردم و نه منابع مالی مشروع و شناخته شده، چگونه از پس هزینه های سنگین آن هم در کشورهای اروپایی که در این کشورها در وهله اول منابع مالی می بایست مشخص باشد، خواهد آمد. آیا اینها برای دولتها و وزارتخانه های کشور و مالیات و سرویسهای امنیتی و قضایی و پلیس، جای پرسش و کند و کاو نیست؟ آیا در فرانسه می توان بدون برگه عبور وارد شد، مهمان جنگ طلب دعوت کرد و برای دقایقی نفرت پراکنی و مداخله در کشورهای دیگر، هزاران دلار خرج کرد و همه چیز را سیاه و به سلامت خاتمه داد، آیا باورش سخت نیست؟

نه تنها در چنین مراسمی و جهت جذب نیرو و محتوای برنامه و سیاهی لشکر و مدعوین و مهمانان و غیره، مجاهدین خلق متوسل به دروغ و فریب می شوند، بلکه آنها از بدو ورود به مبارزه با فریب و دروغ، آغاز کرده و تا امروز ادامه داده اند.

آنان برای جذب نیرو، از شعائر مذهبی و تبلیغ جامعه بی طبقه، شروع کردند و تا وعده های پیروزی و آزادی اسرای جنگی و ایجاد کار و پناهندگی سیاسی و اقامت در کشورهای اروپایی که جملگی دروغ و فریبی بیش نبود. آنان برای مردم نیز وعده دموکراسی و حقوق بشر، سر دادند که به طور صد در صد، فریب بود. آنان همچنین برای اربابان خود از ابزار فریب و دروغ استفاده کردند و با اطلاعات دروغ جمله اربابان خود را به اشتباه انداخته و از این رهگذر هزینه گزافی از نیروهای خود و مردم ایران گرفتند. آنان آمار نیروهای سه هزار تن را به صدام حسین سی هزار تن اعلام کردند و به دولتها و مجامع دیگر نیز چنین کردند، تا جایی که دولت آمریکا پس از استفاده چند جانبه از آنها در عراق بر خلاف موارد دیگر و جاسوسانی که در کشورهای دیگر استفاده کرده بود، اما در مورد مجاهدین خلق حاضر به پذیرفتن آنها به آمریکا نشد و جملگی را به کشور ثالث یعنی آلبانی منتقل کردند. فریب، بزرگترنی سلاح نگهدارنده مجاهدین خلق در ارتباط با نیروها، مردم و اربابان قدرت، بوده و آنها بدون این سلاح به زعم خود مقدس، قادر به پیشبرد امور و بقاء نبوده و نخواهند بود.

کانون سیاسی/ فرهنگی ایران فانوس