مستندی درباره حملات شیمیایی صدام به ایران و جنایت فراموش شده

لینک به منبع

مستندی درباره حملات شیمیایی صدام به ایران و جنایت فراموش شده

بتازگی مستندی از تلویزیون بی بی سی پخش شد که حاوی بخش هایی از جنایت فراموش شده درباره حملات شیمیایی صدام حسین به ایران بود. این مستند که توسط الی صفری و رملت لوکین ساخته شده، گوشه هایی از حملات شیمیایی حکومت صدام حسین به ایران و مخالفانش در جریان جنگ هشت ساله را نشان می دهد.

این مستند ضمن نشان دادن نقش کشورهای غربی در همکاری با صدام حسین، سکوت آنان و شورای امنیت درباره حملات شیمیایی صدام را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد.

با اینحال مستند سازان این برنامه عمدا یا سهوا از سازمان مجاهدین خلق ایران و بخصوص مشارکت مسعود و مریم رجوی با صدام حسین در بمباران شیمیایی سردشت، حلبجه و روستاهای کردنشین عراق نامی نبرده اند که قابل تامل است.

در آن ایام که سازمان بطور مستقیم درگیر عملیات هایی در نواحی مرزی و شهرهای ایران بود، بخش روابط خارجی مجاهدین با مسئولیت مستقیم مهدی ابریشمچی، عباس داوری و احمد افشار در ارتباط تنگاتنگ با ارتش و سازمان اطلاعات و امنیت عراق قرار داشتند.

آنها هر ماه یک یا دو بار جلسات مشترک برگزار می نمودند. جلسات مشترک مجاهدین با سازمان اطلاعات و امنیت صدام حسین برای تحویل دهی اطلاعات جمع آوری شده مجاهدین از ارتش و مکان های نظامی و… برگزار می گردید.

بر اساس نقشه اطلاعاتی که مجاهدین خلق در همان جلسات به سازمان اطلاعات و امنیت صدام حسین فروخته بودند، قرار بود ارتش ایران از نواحی مرزی سردشت به عراق تهاجم کند. مکان های پشتیبانی عملیات ارتش ایران در مناطقی از شهر سردشت بود، که به گفته مجاهدین برای عدم شناسایی تحت پوش مکان های اجتماعی قرار داشت.

ویدیو هایی از فروش اطلاعات نظامی ایران، توسط مهدی ابریشمچی و عباس داوری از فرماندهان مجاهدین خلق به سازمان اطلاعات و امنیت عراق در بغداد

مهدی ابریشمچی، عباس داوری، احمد افشار، از فرماندهان سازمان مجاهدین خلق

صدام حسین که در آن ایام دست پایین را در جبهه های جنگ داشت، با استفاده از اطلاعاتی که مجاهدین خلق داده بودند، می خواست درسی فراموش ناشدنی به ارتش ایران بدهد. او از آنجا که می دانست اگر حمله ایران از جبهه سردشت صورت گیرد نمی تواند با آن رویارویی نماید، به همین دلیل دستور داده بود که تمامی مراکز مهم بیرون و داخل شهر بمباران شیمیایی شوند.

بالاخره راس ساعت ۱۶:۳۰ روز یکشنبه هفتم تیر ماه ۱۳۶۶، حمله هوایی ارتش صدام حسین به سردشت آغاز شد. چند فروند هواپیمای جنگی ارتش آنروز عراق، ۷ بمب شیمیایی خردل در نقاط مختلف شهر انداختند که ۲ بمب در بازار شهر و ۲ بمب در دیگر مناطق مسکونی افتاد. ۳ بمب دیگر نیز در باغ‌های مجاور شهر فرود آمد.
طبق آمارهای رسمی، از شهر ۱۲۰۰۰ نفری آنروز سردشت، ۸۰۲۵ نفر مصدوم شدند. از این تعداد حدود ۴۵۰۰ نفر نیاز به درمان فوری داشتند. از آن مجموعه ۱۵۰۰ مجروح نیاز به بستری با ابزار ویژه پزشکی در بیمارستان ها داشتند.

کل آمار شهدا ۱۳۰ نفر بود که ۲۰ نفر از آنها در همان دقایق و ساعات نخستین پس از بمباران شهید شدند ،۱۰ نفر در حین انتقال از سردشت به شهادت رسیدند و ۱۰۰ نفر طی مدت یک ماه پس از حادثه بتدریج در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های مختلف کشور به شهادت رسیدند. هنوز صد ها مجروح و بازمانده آن حملات از بیماری های مختلف رنج می برند.

سازمان مجاهدین خلق نه در آن ایام و نه پس از آن، هیچ وقت فاجعه حمله شیمیایی صدام به سردشت در تاریخ ۷ تیر ۱۳۶۶ را محکوم نکرد.

از طرفی پیرامون این جنایت جنگی، گزارشات متعددی به انضمام تصاویر دلخراش قربانیان حادثه به شورای امنیت سازمان ملل ارسال شد، اما سازمان ملل و شورای امنیت نیز اقدام جدی بعمل نیاوردند.

همکاری مسعود رجوی و سازمان مجاهدین خلق با صدام حسین در بمباران شیمیایی حلبجه نیز پیش از این توسط جداشدگان فاش گردیده است. بمباران شیمایی حلبچه بخشی از عملیات گسترده‌ای به‌نام عملیات انفال بود که بر ضد ساکنان مناطق کردنشین عراق انجام گرفت. در پی عملیات والفجر ۱۰ توسط ایران و تصرف بخش‌هایی از کردستان عراق در اواخر سال ۱۳۶۶ که منجر به استقبال مردم این مناطق از نیروهای ایرانی شد، صدام حسین به پسرعمویش علی حسن المجید معروف به علی شیمیایی، دستور بمباران شیمیایی این مناطق را داد.

مجاهدین خلق در آن دوران بیست پایگاه شنود در نزدیکی مرز ایران در کردستان داشتند و در ازای شنود اطلاعات و تحویل آنها به صدام از وی پول و امکانات دریافت می کردند. همزمان گروهی نیز مسئولیت عکس برداری و تهیه اطلاعات از منطقه را داشتند و مختصات و نقشه های مناطق کرد نشین را برای بمباران شیمیایی مجاهدین خلق در اختیار سازمان اطلاعات و امنیت و ارتش عراق قرار دادن

مستند سازان همچنین به نقش آمریکا نیز اشاره ای نکرده اند. بنابه گزارش بی بی سی، شش ماه مانده به سرنگونی حکومت صدام حسین، جورج بوش در بخشی از سخنرانی ۷ اکتبر ۲۰۰۲ خود در توجیه حمله به عراق گفت: «صدام حسین دستور انجام حملات شیمیایی علیه ایران و بیش از ۴۰ روستای عراق را داد. این حملات، منجر به کشته و زخمی شدن حداقل ۲۰ هزار نفر شد.»

استفاده عراق از سلاح های شیمیایی علیه ایران، موضوعی نبود که دولت ایالات متحده به تازگی در جریان آن قرار گفته باشد. با وجود این، واشنگتن تا زمانی که جنگ ایران و عراق ادامه داشت، درعمل مخالفتی با استفاده صدام حسین از اسلحه شیمیایی نشان نداد.

بنابه گزارش تلویزیون بی بی سی، در این فیلم سیاستمداران، فرماندهانی نظامی، پزشکان متخصص و قربانیان حملات شیمیایی از تجربه خود می‌گویند. این فیلم حاوی صحنه‌های دلخراشی است که ممکن است برای بعضی از بینندگان آزاردهنده باشد و تماشای آن برای کودکان توصیه نمی‌شود.

بی بی سی اذعان نموده است که مستند «جنایت فراموش شده» توسط تهیه‌کنندگانی مستقل تولید شده و حق پخش آن صرفا برای مدت محدود توسط بی‌بی‌سی فارسی خریداری شده است. بنابراین این فیلم تنها به مدت یک ماه در یوتیوب در دسترس است و پس از آن از این صفحه حذف خواهد شد.

حملات شیمیایی صدام به روایت ویکی پدیا:

حکومت عراق در زمان صدام حسین به طرز گسترده‌ای از سلاح‌های شیمیایی برای مقابله با مخالفان و جنگ ایران استفاده کرد.

از سال ۱۳۶۳ استفاده گسترده عراق از گاز اعصاب، گاز تاول‌زا و گازهای عامل خون آغاز شد. تنها در یکی از موارد استفاده عراق از این قبیل سلاح‌ها علیه شهروندان عراقی حامی ایران در اسفند ۱۳۶۶، متجاوز از ۵۰۰۰ نفر غیرنظامی کشته و ۷۰۰۰ نفر دیگر مجروح شدند.

مناطق مورد حمله شیمیای صدام به ایران

مناطق عملیاتی شمال غرب-والفجر ۲، روستاهای مجاور و حاج عمران
منطقه ای به نام زرده، ۳۱ تیر ۱۳۶۷
نساردیره، نساردیره سفلی، شاهماردیره، باباجانی، دودان و شیخ صله، ۳۱ تیر ۱۳۶۷
سومار، ۱۶ مهر ۱۳۶۶
مریوان
بانه و روستاهای مجاور
پیرانشهر
نودشه: بمباران شیمیایی شهرستان «نودشه» از توابع پاوه که در نزدیکی مرز ایران و عراق در استان کرمانشاه قرار دارد. این شهر در سه نوبت هدف بمباران شیمیایی رژیم بعثی عراق قرار گرفت که بر اثر آن بیش از یکصد نفر از اهالی آن که اکثراً زن و کودک بودند کشته شدند. در این بمبارانها ۱۰۴ نفر کشته و تعداد زیادی از اهالی مصدوم شدند.
سردشت: بمباران شیمیایی سردشت بمبارانی بود که نیروی هوایی عراق از ۷ تیر۱۳۶۶ با استفاده از بمب‌های شیمیایی در چهار نقطه پرازدحام شهر سردشت (از توابع استان آذربایجان غربی) انجام شد. در این حمله ۱۱۰ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر کشته و ۸۰۰۰ تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند.

منطقه عملیاتی طلائیه

در مجموع عراق در ۳۷۸ مورد حمله شیمیایی در طول هشت سال جنگ با ایران، موجب کشته و زخمی شدن بیش از ۵۰۰۰۰ نفر شد.
در همین رابطه، روفسور گرهارد فرایلینگر استاد و رئیس سابق بخش جراحی پلاستیک دانشگاه وین، با مشاهده وضعیت نخستین گروه بیماران ایرانی که به دلیل مصدومیت ناشی از سلاح شیمیایی در سال ‪ ۱۹۸۴‬به وین آورده شده بودند، راهی ایران شد و تلاش‌هایی برای اثبات استفاده صدام از سلاح شیمیایی انجام داد.
صدام حسین علاوه بر ایران، علیه مردم عراق و بخصوص کردها نیز از سلاح شیمیایی استفاده کرد و شهرهای حلبچه، فاو و جزایر مجنون را بمباران شیمیایی نمود.

حمله شیمیایی به حلبچه:

حملهٔ شیمیایی به حلبچه که به کشتار حلبچه یا جمعهٔ خونین نیز شناخته می‌شود، یک نسل‌کشی مردم کرد بود که در ۱۶ مارس ۱۹۸۸ به وسیلهٔ بمباران شیمیایی توسط نیروهای دولتی عراقی در شهر حلبچهٔ کردستان عراق در طی روزهای پایانی جنگ ایران و عراق روی داد. این حمله نزدیک به ۳۲۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر را کشت و نزدیک به ۷۰۰۰ هزار تا ۱۰۰۰۰ هزار نفر را زخمی کرد که اکثراً از غیرنظامیان بودند.
سرکوب شورش نجف و کربلا:
در سال ۱۹۹۱ صدام برای سرکوب مردم شیعه نجف و کربلا از مواد عامل اعصاب و CS استفاده کرد.

چه کسانی به صدام حسین سلاح شیمیایی فروختند؟:

مواد اولیه و تجهیزات تولید از منابع مختلفی تأمین شدند. دولت عراق توان بومی گسترده‌ای برای ساخت سلاح داشت. علائم موجود روی بقایای بسیاری از بمب‌هایی که در حلبچه پیدا شده‌اند، نشان می‌دهد که ساخت اتحاد شوروی سابق بوده‌اند. داده‌های موجود از مشارکت ۸۵ شرکت آلمانی، ۱۹ شرکت فرانسوی، ۱۸ شرکت بریتانیایی و ۱۸ شرکت آمریکایی حکایت دارند. یکی از فروشنده‌های اصلی مواد شیمیایی به عراق٬ شرکت آلمانی ایمهاوزن شیمی بود.

منبع: تلویزیون بی بی سی، مستند «جنایت فراموش شده» و ویکی پدیا
آریا ایران – پنجشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۷ برابر با ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۸