با توجه به ناآرامی های خونین عراق مقاله زیر به قلم محمد حسین سبحانی که 15 سال قبل در تاریخ 7 آپریل 2004 نگارش و در سایت ایران قلم و ایران اینترلینک منتشر شده ، بدون هیچ توضیح تکمیلی بازنشر می شود.
ایران قلم ـ 04.11.2019
آیا مسعود رجوی عراق، مقتدی صدر است؟
محمد حسین سبحانی
7 آپریل 2004 ـ آلمان
http://www.iran-ghalam.de/2Haupt/2015sobhani.6.10.07.HTM
مقتدی صدر من را یاد جوانی های آقای مسعود رجوی می اندازد، بعد از سرنگونی شاه آقای مسعود رجوی 32 ساله نیز مدعی رهبری انقلاب بود، انقلابی که به قول آقای رجوی، رهبری آن توسط آیت الله خمینی به سرقت برده شده بود، و برای باز پس گیری رهبری سرقت شده در استادیوم امجدیه تهران در سال 1359 شعار میداد:
” وای به روزی که مشت را با مشت و گلوله را با گلوله پاسخ دهیم ” تا اینکه مبارزه سیاسی اجتماعی مردم ایران را به سمت خشونت و ترور و مبارزه قهر آمیز رهنمون کرد.
قدرت نمایی مقتدی صدر و نیروهای شبه نظامی طرفدارش در شهر های عراق تا کنون منجر به کشته و مجروح شدن صد ها نفر گشته است و در شرایطی که به نظر میرسید شرایط سیاسی و نظامی عراق به سمت آرامش در حرکت بود، چالش جدیدی را در پیش روی ایالات متحده آمریکا و متحدین اش قرار داده است.
مقتدی صدر فرزند کوچک محمد صادق صدر و همچنین برادرزاده محمد باقر صدر میباشد، و پدر و عمویش هر دو از مراجع برجسته عراقی بوده اند که توسط رژیم دیکتاتور صدام حسین اعدام شده اند، مقتدی صدر برای نیروهای آمریکایی و حتی اپوزیسیون عراق نیز فردی ناشناخته بود یا حداقل در تعادل قوا و ساختار قدرت روی وی هیچ محاسبه ای صورت نگرفته بود.
آقای مقتدی صدر بلافاصله بعد از سرنگونی صدام حسین برای مبارزه علیه آمریکا، جییش المهدی ( ارتش مهدی) را تاسیس کرد، چنانچه آقای مسعود رجوی نیز بلافاصله بعد از پیروزی انقلاب 22 بهمن تشکیل ارتش میلیشیای خلق را برای مبارزه علیه امپریالیزم بنا نهاد وجوانان پر شوری به جیش المهدی پیوستند و حتماً در شبکه های تلویزیونی میبینید که چگونه در عراق این جوانان پر شور با کارد و شمشیر و سلاح می خواهند برای عراق آزادی! بیاورند و اشغالگر را از خاک خود خارج کنند.
ولی دعوا برسر حضور اشغالگر است یا رهبری سیاسی عراق؟
حدود یک سال قبل مجید خویی ( فرزند آیت الله خویی) که یک روحانی میانه رو محسوب میشد، در شهر نجف و در حرم حضرت علی مورد سؤ قصد تروریستی گروهی از همین جوانان پر شور با قمه و شمشیر قرار گرفت.
مقتدی صدر توانسته بود یکی از رقبای خود در امر رهبری شیعیان عراق را از پیش پای بردارد، رقیبی که حمایت ضمنی آمریکا و انگلستان را نیز در جیب داشت، وی بعد از مجید خویی به سراغ آیت الله سیستانی یکی دیگر از مراجع عراقی رفت ، و وی را به دلیل ایرانی الاصل بودن شایسته رهبری شیعیان عراق ندانست و تلاش کرد خود را جایگزین آیت الله سیستانی کند، ولی هوشیاری سیاسی آیت الله سیستانی و اتخاذ مواضع” ضد خشونت ” در بحران های سیاسی عراق باعث کمرنگ شدن نقش مقتدی صدر در ساختار سیاسی قدرت در عراق شد.
اینکه آینده سیاسی عراق چه خواهد شد، باید منتظر بود، ولی بدون تردید مقتدی صدربه دلیل داشتن روحیه فرقه گرایانه و متعصبانه و حمایت گروهی از جوانان شیعه عراقی جامعه عراق را به صورت مقطعی به سمت خشونت و تروریسم هدایت خواهد کرد و اتفاقاً سازمان مجاهدین نیز در عراق از این روند خشنود خواهند بود تا هرچه بیشتر نیروهای خود را در حصار بسته نگهدارند.
