مریم رجوی حقوق بشر را به سخره گرفته است
وقتی مریم رجوی جنایت کار از قطعنامه شصت وششمین حقوق بشر کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل استقبال میکند باید از چه نالید
میر باقر صداقی انجمن وطنم سوئیس هیفده نوامبر 2019
کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامه‌ای گسترش اعدام و شکنجه در ایران را محکوم کرد. ایران در واکنش به این قطعنامه گفت که از حقوق بشر “استفاده ابزاری” شده است. “عفو بین‌الملل” تصویب قطعنامه را “قدمی مهم” دانست.
اما واقعا چرا تا به امروز کسی از کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل از ما قربانیان فرقه رجوی یادی نکرده است مگر ما اعضای سازمان مجاهدین خلق در این فرقه کم شکنجه جسمی و روحی شده ایم مگر سازمان مجاهدین از ما خودیها در زیر شکنجه نکشته است طبق اطلاعات موثقی که تا کنون اعضای جدا شده افشا نموده اند در سال 1373 در درون زندانهای تشکیلات رجوی حدود 500 نفر به بهانه رفع ابهام زیر شکنجه رفته اند , اسامی 8 نفر که بطرز دلخراشی کشته شده اند بقرار زیر است :
1 . قربانعلی ترابی 2 . حمزه رحیمی 3. پرویز احمدی 4. فرهاد طهماسبی 5. جلیل بزرگمهر 6. الیاس کرمی 7 . حمزه حیدری 8.علی خوشحال
علاوه بر قربانیان شکنجه های سال 1373 تعدادی زیادی در مناسبات مجاهدین بدلیل فشارههای بیش از حدی روحی و روانی نشستهای انتقادی و غسل هفتگی خود را به آتش کشیده و خودکشی کرده اند از جمله این نفرات میتوان از خودام محمدی , یاسر اکبری نصب و فرمان شفابین یاد کرد اخیرا در برنامه مستندی در دهم نوامبر آقای غلامعلی میرزایی و حسن حیرانی از آنچه که در مناسبات مجاهدین بر آنها گذشته یاد کرده اند ذیلا متن مصاحبه های آنها را برای یاد آوری جنایات مریم و مسعود رجوی میآورم
آقای میزایی در مصاحبه با رادیو بی بی سی در مورد فرقه مجاهدین در آلبانی روشنگری کرد ” من 38 سال است که اجازه ندارم فرزند و همسرم را ببینم
آقای میرزایی در این مصاحبه اشاره کرد که فرزند خود را از زمانیکه شش ماهه بوده تا کنون از نزدیک ندیده است و بیش از سی سال در عضویت سازمان مجاهدین خلق بوده است تا اینکه در آلبانی از آنها جدا می شود. او در طول این مدت سازمان مجاهدین اجازه نمی داد که وی با خانواده اش چه در عراق و چه در آلبانی حتی ارتباط تلفنی داشته باشد. پسر خردسال وی اکنون 38 ساله شده است در حالیکه این پدر و پسر نتوانسته اند یکدیدگر را ببینند از سوی دیگر همسر آقای میرزایی نیز در این دوره رنج مستمر کشیده است
بی بی سی فارسی در تاریخ دهم نوامبر 2019 در تلویزیون مصاحبه ای از آقای حسن حیرانی عضو پیشین مجاهدین پخش کرد
آقای حیرانی در این مصاحبه که شنیدن صحبت هایش وجدان هر انسان آزاده ای را تحت تاثیر قرار می دهد گفت: دفترچه های کوچکی در جیب داشتیم که باید هر روز فاکت های جنسی خود را در آن می نوشتیم. هر شب در نشستی به نام «غسل» جلوی فرمانده در حالیکه بقیه نشسته بودند فاکت های جنسی و لحظات عاشقانه و زندگی طلبی های خودمان را می خواندیم که واقعا شرم آور و خجالت آور بود .
عضو جدا شده از فرقه رجوی گفت : واحد سیاسی فرقه هر روز دستورالعمل اتاق سایبری فرقه را برای پیرمردها و پیرزن های پشت کامپیوتر نشین، صادر می کرد. تا با تولید پیام های ضد ایرانی مسئولیت های روزانه شان را انجام دهند .
وی ادامه داد: ما در آلبانی ملزم به ایجاد چند حساب کاربری در فضای مجازی بودیم که باید از طریق آنها اخبار مرتبط با مریم رجوی را باز نشر می دادیم و در زیر آن کامنت های مثبت می گذاشتیم .
با این اوصاف از وضعیت اسفبار و وحشتناک از شکنجه وقتل در مناسبات و تشکیلات مجاهدین باید روی مریم رجوی مصداق سنگ پای قزوین باشد که این چنین وقیحانه ازتصویب شصت وششمین قطعنامه ملل متحد حقوق بشری علیه ایران اسقبال کند . البته که کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل از حقوق بشر استفاده ابزاری کرده و میکند چرا این مجمع تا به امروز هیچ واکنشی به شکنجه و قتل های درون تشکیلاتی مجاهدین نداشته است چرا این مجمع یکبار هم شده پای درد ودل جدا شده از سازمان مجاهدین نمی نشیند . مگر سازمان مجاهدین یک گروه تروریستی نبوده و نیست مگر ما در ارتش آزادیبخش توپ و تانک نداشتیم مگر مریم و مسعود رجوی واحدهای عملیاتی چریک شهری و خمپاره زن به شهرهای ایران نمی فرستاد مگر مجاهدین داخل شهر از جمله درتهران و تبریز اقدام به زدن خمپاره نکردند مگر مجاهدین کم در ایران ترور کرده اند .
چرا همیشه نقض حقوق بشر یکطرفه بیان میشود و این تناقض بزرگ را چگونه میتوان هضم کرد , باید از چه نالید وقتی خونخواری همچون مریم رجوی که به نیروهای خودش رحم نکرده داعیه حقوق بشری دارد .
میر باقر صداقی هیفده نوامبر دوهزارو نوزده